در مطالعه حاضر یک مدل تجربی رشد در قالب روش سیتمی تحلیل مسیر برای بررسی سه منبع عمده رشد در بخش کشاورزی ایران ( سرمایه گذاری، تغییرات فنی، و تغییر تعداد نیروی کار شاغل در بخش) به کار گرفته شد. نتایج مطالعه نشان داد رشد نهاده های مادی (ماشین آلات، انرژی، کودهای شیمیایی، و سموم؛ که وجود آنها در این مطالعه در نهاده سرمایه تبلور یافته است) عمده ترین منبع رشد بخش کشاورزی در دوره 1378-1350 بوده است. یافته های تحقیق همچنین بیانگر تأثیر مثبت و معنی دار تغییرات فنی در دوره یاد شده بود. فرایند تغییرات فنی از نوع کاراندوز و مهمترین عامل تأثیرگذار برآن عامل سرمایه انسانی بوده است. تغییر تعداد کارگران شاغل در بخش کشاورزی تأثیر چندانی بر رشد ارزش افزوده کشاورزی نداشته است.
