هدف مطالعه حاضر بررسی و ارزیابی توانمدیهای اقتصادی استان کردستان در تولید و تجارت محصولات زراعی ( شامل گندم آبی، گندم دیم، جوآبی، جو دیم، ذزت، لوبیا، نخود آبی، نخود دیم، سیب زمینی، و گوجه فرنگی ) بر اساس مفهوم مزیت نسبی بود. برای این منظور از دو شاخص اساسی مزیت نسبی یعنی هزینه منابع داخلی (DRC ) و نسبت هزینه به منفعت اجتماعی (SCB ) استفاده گردید. آمار و اطلاعات لازم از طریق سازمان جهاد کشاورزی استان کردستان (مجموعه آماری طرح هزینه محصولات کشاورزی برای سالهای زراعی80-1381 و 82-1381) و همچنین سایر مراکز آماری داخلی و خارجی بدست آمد. نتایج مطالعه نشان داد محصولات گندم آبی، جوآبی، ذرت، سیب زمینی و گوجه فرنگی در سالهای زراعی 81-1380 و 82-1381 در هردو سال و محصول نخود دیم تنها در سال زراعی 82-1381 دارای مزیت نسبی و بقیه محصولات فاقد مزیت نسبی بوده اند. در بین محصولات دارای مزیت نسبی، سیب زمینی دارای بالاترین میزان مزیت نسبی بود. بر این اساس می توان گفت در صورت آزاد سازی تجارت محصولات کشاورزی، گزینه مناسب برای استان (در کشت محصولات زراعی) توجه و سرماگذاری بیشتر در زمینه این محصول و گسترش زیربناها و تحقیق و توسعه و فراهم کردن صنایع تکمیلی وابسته آن است تا بتوان بشترین منفعت تجاری و اقتصادی ممکن را نصیب منطقه نمود. بعد از سیب زمینی، سایر محصولات زراعی نظیر گوجه فرنگی، ذرت دانه ای، نخود آبی، گندم آبی، جوآبی با درجات پایین تر دارای مزیت هستند و دست کم می توان آنها را برای جایگزینی واردات توصیه نمود. نتایج مطالعه بیانگر آن است که زراعت دیم در استان کردستان که سطح بسیار وسیعی از پهنه استان را نیز به خود اختصاد داده است در شرایط موجود و بدون حمایتهای دولت در پرداخت یارانه نهاده های تولیدی قدرت رقابت در بازار جهانی را ندارد و نمی تواند تضمین کننده منافع تجاری استان باشد.
