امنیت غذایی شامل دسترسی همه افراد یک جامعه، در تمام ادوار عمربه غذای کافی و سالم برای داشتن زندگی سالم و فعال گفته می شود و درآمد خانوار از عوامل مهم در تامین امنیت غذایی در یک نظام اجتماعی می باشد. هدف از تحقیق حاضر، برآورد شاخص های امنیت غذایی برای خانوارهای شهری و روستایی و بررسی عوامل اقتصادی موثر بر امنیت غذایی استانی است. برای رسیدن به این اهداف از داده های کتابخانه ای، مرکز آمار ایران و سایر ادارات مربوطه استان گرفته شده است. نتایج نشان می دهد؛ میانگین شاخص امنیت غذایی شهرستان سنندج از سایر شهرستان ها بالاتر است. همچنین نتایج برآوردی مدل GMM تاثیر متغیرهای اقتصادی بر امنیت غذایی استان مشخص شد که تولید ناخالص داخلی(LnGDP) و شاخص قیمت مواد غذایی (LnCPi) اثر مثبت و متغیر شاخص شهرنشینی(LnUI) تاثیر منفی را بر وضعیت امنیت غذایی شهرستان ها(LnFS) می-گذارند. همچنین توصیه می شود اقداماتی در جهت رشد و توسعه ی شهرستان های کمتر توسعه یافته اقدام گیرد تا میزان ناامنی غذایی در آنها کاهش یابد.
