در دنیای اقتصاد پر رقابت امروزی، تولیدکنندگان محصولات در پی کاهش هزینه های تولیدی کالای خویش هستند تا بتوانند به کمک آن، با کاهش قیمت محصولات خود با سایر تولیدکنندگان در داخل و خارج از کشور رقابت کنند. یکی از راه های موفقیت تولیدکنندگان در راستای کاهش هزینه ها این است که حلقه های زنجیره ارزش محصول که باعث افزایش قیمت آن می شوند از نظر اقتصادی مطالعه و بهینه شوند و عواملی که باعث افزایش ارزش محصول توت فرنگی بصورت غیر واقعی می شوند، شناخته شوند. مطالعه زنجیره ارزش و مزیت نسبی محصول از جمله مهمترین اهداف این تحقیق می باشد. با مطالعه زنجیره ارزش توت فرنگی، مهمترین فاکتورهای موثر در افزایش ارزش توت فرنگی محاسبه شده اند. بررسی ها نشان میدهد بین مهمترین حلقه های زنجیره ارزش توت فرنگی، تولید نشاء، باغداری ، عمده فروش و خرده فروش، به ترتیب باغداری و خرده فروش بیشترین تاثیر را در زتجیره ارزش دارد، که علت آنها سهم بالای نیروی کار یا انرژی و دومی ضایعات غیر قابل اجتناب محصول است. همچنین شاخص های مرتبط با مزیت نسبی توت فرنگی و ضرایب حمایتی دولت برای سنجش موفقیت صادرات این محصول و نقش سیاستهای دولت در زمینه تولید توت فرنگی با بهره گیری ازماتریس تحلیل سیاستی بررسی شده است. مطالعات مورد نظر این پایان نامه با جمع آوری داده های ارائه شده در 6 روستا و 4 گلخانه حاشیه شهر سنندج استخراج شده اند. محاسبات مزیت نسبی این محصول برای صادرات آن نیز نشان می دهد علارغم حاصلخیزی زمین های کشاورزی کردستان و همچنین مناسب بودن آب و هوا برای کشت این محصول، متاسفانه دلایل بسیار زیادی وجود دارد که باعث شده است که تولید این محصول مزیت نسبی به وجود نیاورد. نتایج مطالعات نشان می دهد که مهمترین عامل موثر در زنجیره ارزش توت فرنگی در داخل کشور هم برای گلخانه و هم برای باغدار ، هزینه باغداری و به صورت دقیق تر نیروی کار آن است. تولید انبوه محصول توت فرنگی در محدوده زمانی کوتاه باعث کاهش قیمت این محصول می شود. هر چند گلخانه ها می توانند در چهار فصل توت فرنگی تولید کنند، اما هزینه های سرسام آور انرژی آنها باعث شده است، در صورت صادرات محصول عملا سود سایه ای منفی شود. در پایان راهکارهای اجرایی مانند امکان فرآوری محصول و یا مکانیزه نمودن زمین های کشاورزی برای غلبه بر این مشکل در این مطالعه ارائه شده است.
