مسعود حیدری زاده

پیش تیمار یکی از مباحث تخصصی در حوزه فیزیولوژی تنش می باشد. قرار دادن سلول های حاصل از کشت بافت در شوری های ملایم، در طی چندین نسل توانسته است تحمل شوری در آن ها را افزایش دهد. در این پژوهش اثر احتمالی پیش تیمار در افزایش مقاومت دانه رست های ارقام گندم به شوری موردمطالعه قرار گرفت. در این پژوهش سعی گردید تیمار یا تیمارهایی از شوری و سرمای مرطوب جستجو شود که بتواند مقاومت به شوری را افزایش دهد به گونه ای که در اثر این پیش تیمار دانه رست بتواند در شرایط شوری رویش یابد. در این پژوهش ابتدا اثر غلظت های مختلف کلرید سدیم (نمک طعام) بر شاخص های فیزیولوژیک رشد در دانه رست های گندم رقم سرداری بررسی گردید. در مرحله بعد پیش تیمار سرمای مرطوب (استراتیفیکاسیون) و محلول 200 میلی مولار کلرید سدیم به صورت مجزا بر روی بذرها اعمال و دانه رست های پیش تیمار شده به محیط 75 میلی مولار کلرید سدیم منتقل گردیدند. نتایج این بررسی نشان داد پیش تیمار سرمای مرطوب اثر کاملاً معنی داری بر افزایش طول برگ دانه رست نسبت به تیمار کنترل دارد. پیش تیمار محلول 200 میلی مولار کلرید سدیم بر شاخص وزن کل دانه رست ها اثر معنی داری داشته است. هر دو پیش تیمار استراتیفیکاسیون و محلول با مولاریته بالای کلرید سدیم بر شاخص وزن برگ دانه رست ها اثر معنی داری داشته است. هر دو پیش تیمار بر کاهش شاخص وزن ریشه چه دانه رست ها اثر معنی داری داشته اند. پیش تیمار محلول 200 میلی مولار کلرید سدیم بر شاخص (وزن ریشه چه+وزن برگ) دانه رست ها اثر معنی داری داشته است. نتایج این بررسی نشان داد که پیش تیمار سرمای مرطوب (استراتیفیکاسیون) و محلول 200 میلی مولار کلرید سدیم می تواند مکانیسم های مقاومت به شرایط تنشی را در دوره رشد رویشی در مرحله دانه رستی القا و تحمل شوری در آن ها را افزایش دهد