بذر غلات و حبوبات دارای مهارکننده های آلفاآمیلازی فراوانی می باشند که پتانسیل بالقوه ای برای مهار فعالیت آلفاآمیلازها با منشأهای بیولوژیکی مختلف دارند. در این مطالعه، پس از عصاره گیری، خالص سازی نسبی مهارکننده های آلفاآمیلازی انجام شد، به این صورت که عصاره ها در قالب سه بخش با درصدهای اشباع %(30-0)، %(60-30) و %(100-60) از نمک آمونیوم سولفات رسوب داده شدند. به منظور برداشته شدن آمونیوم سولفات و بررسی بهتر فعالیت مهارکنندگی نمونه ها بر روی آلفاآمیلاز Aspergillus oryzae ، دیالیز انجام شد. با سنجش میزان اثر مهارکنندگی هر یک از نمونه ها بر اساس روش یدومتری مشاهده شد که تنها فرکشن های %(60-30) از هر دو نمونه ی بذر دارای فعالیت مهارکنندگی بر روی آلفاآمیلاز مورد مطالعه هستند. درصد مهارکنندگی این دو فرکشن به ترتیب برای نمونه ی گندم و لوبیا برابر 77/95 و 32/89 محاسبه شد. همچنین به منظور تعیین ویژگی بیشتر این مهارکننده ها آنالیز HPLC و SDS-PAGE انجام شد. با سنجش اثر این مهارکننده ها بر روی آلفاآمیلازهای دیگر همچون آلفاآمیلاز بزاقی وپانکراسی شاید بتوان از این مهارکننده ها همچون مهارکننده های آلفاگلوکوزیدازی آکاربوز و میگلیتول برای درمان دیابت نوع دو غیر وابسته به انسولین استفاده کرد. همچنین در کشاورزی نیز می توان با ایجاد گیاهان تراریخته که مهارکننده های آلفاآمیلازی را بیان می کنند، گیاهان مقاوم به آفت تولید کرد.
