جلبک‌های تک سلولی، میکروارگانیسم‌های پروکاریوتی و یا یوکاریوتی هستند دارای ساختار تک سلولی بوده و توانایی رشد سریع و تحمل شرایط سخت را دارند. به منظور تولید سوخت زیستی از ریزجلبکها، گونه‌های جلبکی را که به خوبی رشد می‌کنند و محتوای چربی بالایی دارند، غربال کرده و شرایط کشت بهینه را برای افزایش بهره‌وری لیپیدی ریزجلبکها بررسی می کنند. جلبک‌ها همانند گیاهان از طریق فرآیند فتوسنتز و تبدیل انرژی خورشید به مواد شیمیایی قادر به تولید و ذخیره ترکیبات پرانرژی از جمله کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها و چربیها هستند. علاوه بر این جلبک‌ها توانایی تولید ترکیبات با ارزشی همچون اسیدهای چرب غیراشباع را دارند. دامنه وسیعی از شرایط محیطی، منجر به افزایش تولید متابولیت‌های ثانویه در ریزجلبکها می‌شود. چربیها از متابولیت‌های ثانویه ریزجلبکها هستند که به حفظ رفتار ویژه غشاء و پاسخ‌های سلولی به تغییرات محیطی کمک می‌کنند. جلبک‌ها برای رشد، علاوه بر درشت‌مغذی‌ها به ریزمغذی-هایی همچون آهن، منگنز، روی، نیکل،کبالت، مولیبدن، مس و سلنیوم نیز نیاز دارند. ریز مغذی‌هایی مانند آهن، منگنز، کبالت، روی و مولیبدن در در مقادیر و غلظت های کم برای رشد جلبک‌ها ضروری هستند. غلظت‌های مختلف عناصر ریزمغذی باعث تغییر در مقدار چربی ریزجلبکها نیز می‌شوند. زیرا در شرایط متابولیکی متفاوت عناصر کم مقدار آهن، منگنز، کبالت، روی، مس و نیکل موجب افزایش میزان چربی کل در جلبک سبز می‌شوند. مکانیسم اثر عناصر کمیاب بر افزایش چربی در جلبک فرآیندی پیچیده است که به عوامل مختلفی مانند، اسیدیته، نور، درجه حرارت، ترکیب عناصر کمیاب، نوع جلبک و زی‌توده آنها بستگی دارد. رشد جلبک دونالیلا سالینا با اعمال مقادیر مختلف ریز مغذی روی در غلظت های 8 ، 16و 32 میلی گرم بر لیتر و مس در غلظت های 1، 5/1و3 میلی‌گرم بر لیتر را در یک دوره ی35 روزه، مورد بررسی قرار گرفت، برای مقایسه ی اثرات مقادیر مختلف ریز مغذی ها سه روز ( صفر، 18و 35) در نظر گرفته شد که در روز صفر(اولین جذب های گرفته شده) کمترین میزان جذب مربوط به مس با مقدار 5/1میلی‌گرم بر لیتر و نمونه ی کنترل بود و بیشترین میزان جذب مربوط به مس با غلظت 1میلی‌گرم در لیتر می‌باشد و نمونه ی تیمار شده با ریز مغذی ها رشد بیشتری نسبت به نمونه ی کنترل نشان دادند، در روز 18 نیز کمترین میزان جذب مربوط به نمونه ی تیمار شده با غلظت روی 32میلی‌گرم بر لیتر و بیشترین میزان جذب مربوط به نمونه ی کنترل می‌باشد که به طور کلی نمونه های تیمار شده با مقادیر افزایشی ریزمغذی ها رشد کمتری نسبت به نمونه ی کنترل داشتند و به طور میانگین در کل دوره ی 35 روزه بیشترین میزان جذب مربوط به نمونه ی کنترل در روز 31ام رشد و کمترین میزان مربوط به نمونه ی تیمار شده با غلظت مس 5/1میلی‌گرم بر لیتر می‌باشد و به طور کلی نمونه های تیمار شده با مقادیر افزایشی ریز مغذی های روی و مس رشد کمتری را نسب به نمونه ی کنترل نشان دادند.
