استفاده از نانوذرات زیستی نقش مهمی در افزایش بهره وری کشاورزی ایفا می کند. در سال های اخیر استفاده از نانوذرات در گیاهان به عنوان آفت کش ها، عوامل حفاظتی و مواد مغذی مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق اثر نانوذرات آهن بر گندم رقم پیشگام در غلظت های 5، 15 و 45 ppm نانوذرات داپ شده و غنی شده با گوگرد و نیتروژن مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. گیاهان در محیط هیدروپونیک دارای محلول هوگلند فاقد آهن تا مرحله 3 برگی کشت داده شدند. در اثر تنش کمبود آهن میزان وزن تر و خشک گیاه و طول بخش هوایی کاهش یافت. نتایج نشان داد بیشترین مقدار عملکرد گیاه در تیمار ppm 45 نانوذره B می باشد. هر دو نانوذره تاثیر مثبتی بر غلظت و جذب آهن در گندم داشتند که با سنجش میزان محتوی آهن در ریشه مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده، شاخص های رشد نظیر: وزن تر و خشک، طول بخش هوایی، مقدار عناصر سدیم، کلسیم، پتاسیم و آهن، محتوی پروتئین، کلروفیل و فعالیت های آنزیمی پراکسیداز روند افزایشی نشان دادند. با بررسی میزان پرولین مشخص شد که با افزایش غلظت نانوذرات آهن مقدار پرولین کاهش یافته و نانوذرات بیوسنتزشده تاثیر مثبتی در کاهش تاثیرات تنش آهن داشته اند. مطالعه حاضر نشان داد که در غلظت ppm 45 نانوذره B آهن بیشترین بازدهی و تولید در گیاه گندم وجود دارد. به صورت کلی هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر نانوذرات آهن بیوسنتزشده بر روی گیاه و پتانسیل آن ها در رفع کمبود آهن بود که با سنجش پارامترهای مختلف ثابت شد که نانوذرات بیوستزشده توانایی کاهش تاثیرات کمبود آهن و برطرف کردن نیاز گیاه و تاثیر مثبت در پارامترهای رشد و بیوشیمیایی گیاه گندم را دارد.
