اخیرا میکروسکوپی تولید هماهنگ دوم حساس به قطبش (pSHG) به ابزاری توانمند برای مطالعه بافت قرنیه انسان تبدیل شده است. نتایج حاصل از این تکنیک میکروسکوپی در نقاطی که دو فیبر کلاژن غیر همراستا با هم تلاقی می کنند باعث گمراهی می شوند. شناسایی و حذف این نقاط باعث بهبود و افزایش قابلیت اطمینان نتایج آزمایش می شود. در این مقاله تغییرات نتایج حاصل از میکروسکوپی pSHG نسبت به عمق در نقاط تلاقی فیبرهای کلاژن موجود در قرنیه بررسی شده است. نتایج تایید می کند که تکنیک ارائه شده نقاط تلاقی فیبرهای کلاژن را در عمق های مختلف قرنیه به درستی شناسایی و حذف می کند.
