در طول چند سال گذشته، انرژیهای تجدیدپذیر به عنوان راه حل ممکن، برای مشکلات انرژی مناطق روستایی دور افتاده در مناطق سرد دیده شده است. این کار، بر امکان سنجی استفاده از سیستمهای انرژی تجدیدپذیر با توجه به منابع مختلف انرژی قابل تجدید در دسترس به صورت محلی، یعنی انرژی خورشیدی، زیست توده و بیوگاز با سیستم باتری و همچنین CHP پرداخته است. در این پایان نامه به بررسی تامین انرژی سه روستای سردسیر و سختگذر پیجبن، نرملات و دینهرود که در الموت شرقی استان قزوین واقع شدهاند؛ پرداخته شده است. به دلیل فقدان شبکه سراسری برق و لولهکشی گاز در سه روستای مورد مطالعه، مقدار برق و گاز مصرفی هر خانوار توسط قبضهای گاز و برق مصرفی روستاهای مشابه از لحاظ آب و هوایی، تخمین زده شده است. بررسی قبوض نشان داد که هر خانوار حدود 14 مترمکعب گاز طبیعی در هر روز در فصل زمستان و حدود 3/5 کیلوات ساعت برق در روز مصرف میکند. سه سناریو برای این تحقیق در نظر گرفته شده است. در مرحله اول، تمام گرمایش )همچنین پخت و پز( و نیازهای برق تنها توسط سیستم فتوولتاییک برآورده شده است. در سناریو دوم، گرمایش و الکتریسیته از طریق سیستم بیوگاز و موتور CHP تامین گردیده است؛ و از اتلاف حرارت موتور CHP جهت گرم کردن هاضم استفاده شده است. در بررسی آخر، نیاز الکتریسیته توسط سیستم فتوولتاییک و در کنارش نیاز گرمایشی توسط بیوگاز پوشش داده شده است. علاوه بر آن، گرمای مورد نیاز جهت عملکرد هاضم توسط سیستم فتوولتاییک تامین شده است. در هر سناریو، حجم هاضم و تجهیزات سیستم خورشیدی محاسبه گردیده است.در آخر، تحلیل اقتصادی بر حسب ارزش فعلی خالص برای نرخهای تنزیل 5 ،% 10 % و 15 % انجام شده است. سر انجام بهترین ترکیب برای تامین انرژی این روستاها توصیه شده است.
