هدف از پژوهش حاضر، بررسی قالب های معنایی فعل «خواندن» و ارائۀ معانی مختلف این فعل در زبان فارسی براساس انگارۀ معناشناسی قالب-بنیاد فیلمور (1982) با رویکرد شناختی است. پیکرۀ مورد بررسی، معانی سرنمون و مجزای فعل خواندن در فارسی است که با روش کتابخانهای از فرهنگ بزرگ سخن گرد آوری شدهاست. در این فرهنگ، پانزده معنای مختلف برای فعل خواندن آمدهاست. پس از استخراج شواهد مشخص شد که معنای سرنمون یا اولیۀ فعل خواندن، «قرائت» است. نتایج نشان داد که این فعل علاوهبر معنای سرنمونِ «قرائت» پنج خوشۀ معنایی شامل «مطابقه، درک و فهم، تحصیل، نامگذاری/ صدازدن و استعاری» دارد که همگی در زیرقالبِ معنایی خاصِ «ادراکی-بصری» قرار می گیرند. یافته هایِ پژوهش، تصویری روشن از معانی فعل خواندن در زبان فارسی بهدست داده است و تبیین های ارائه شده در این پژوهش میتوانند در آموزش زبانفارسی مفید واقع شوند و یادگیری آن را برای زبان آموزان سهل نمایند.
