برای انجام این پژوهش داده های ماهانه ی یاخته ای بارش ایران زمین با تفکیک مکانی 5/0 5/0 درجه ی قوسی طی بازه ی زمانی1/1976تا12/2010 از مرکز اقلیم شناسی بارش جهانی(GPCC) استخراج شد. پایگاه داده ای در ابعاد 619 420 ایجاد شد که بر روی سطرها زمان(ماه) و بر روی ستونها مکان(یاخته ها) قرار داشت. نسبت بارش هر ماه از مجموع کل بارش سالانه برای هر یاخته طی بازه ی زمانی مورد پژوهش محاسبه شد. نقشه های ماهانه ی میانگین مقادیر نسبت بارش ایران تهیه شد. روند تغییرات مقادیر نسبت بارش به کمک آزمون ناپارامتریک من کندال در سطح اطمینان 90 درصد آزمون شد. یافته های این پژوهش نشان داد که نسبت بارش دریافتی مناطق مختلف ایران زمین طی ماههای مختلف سال متفاوت است و بیانگر توزیع زمانی و رژیم بارشی ایران زمین است. بیشترین بارش دریافتی نیمه ی جنوبی کشور مربوط به ماههای دسامبر تا مارس است. سهم بارش های فصل بهار در مقدارکل بارش دریافتی شمال غرب و شمال شرق کشور بیشینه است. جنوب شرق ایران زمین در تابستان نسبت به سایر مناطق دیگر بیشترین سهم را در مقدار کل بارشی دریافتی دارد. بطور کلی برازش آزمون روند بر روی سری زمانی مقادیر نسبت بارش دریافتی ایران زمین نشان داد که طی ماههای گرم سال سهم بارش دریافتی سالانه ی برخی مناطق روبه افزایش است. گستره ی روند معنادار تغییرات نسبت بارش دریافتی کشور طی ماههای سرد سال ناچیز است. در ماه آوریل و اکتبر بر روی برخی مناطق جنوب شرق و در ماه مارس در بخش های غربی کشور بصورت پراکنده روند نسبت بارش دریافتی معنادار و منفی است. بر پایه ی نتایج این پژوهش، به نظر می-رسد که رژیم بارشی ایران زمین طی دهه های اخیر تغییر کرده و به سمت فصل گرم سال جابه جا شده است.
