در این پژوهش به کمک داده های میانیابی شده ی دمای کمینه ی ایران طی بازه ی زمانی 1/1/1340 تا 29/12/1382 روند تعداد روزهای یخبندان بررسی شد. یک آرایه با ابعاد7187*15705 حاصل شد که بر روی سطرها روز و بر روی ستون ها یاخته ها قرار داشت . برای همه ماههای سال، تعداد روزهای همراه با یخبندان بر روی هر یاخته شمارش شد. برای شناسایی روند از آزمون ناپارامتری من- کندال و برای محاسبه ی شیب روند از آزمون خطی رگرسیون به روش حداقل مربعات استفاده شد. بطور کلی نتایج پژوهش نشان داد که در بیشتر گستره ی ایران، روند تعداد روزهای یخبندان رو به کاهش است. این مناطق بر روی شمال غرب و مناطق پست و هموار نواحی جنوبی، مرکزی و شرق ایران قرار دارد. تنها بر روی درصد بسیار کوچکی از گستره ی ایران روند مثبت است که بر روی رشته کوههای زاگرس و البرز دیده می شود. در برج دی بیشترین گستره ی روند منفی و در برج اسفند بیشترین گستره ی روند مثبت تعداد روزهای یخبندان وجود دارد. تعداد روزهای یخبندان ایران در فصل تابستان و برج خرداد بدون روند است.
