مقدمه: اکسی آنیون های سلنیوم محلول به ویژه سلنیت در منابع آب و خاک وضعیت نگران کننده ای برای سلامت افراد و محیط زیست ایجاد کرده است. در این بررسی غربالگری باکتری های مولد اسیدلاکتیک مقاوم به سلنیت و توانایی آن ها به عنوان زیست کاتالیزگر ایمن در زیست پالایی سلنیت ارزیابی شد. مواد و روش ها: تعیین حداقل غلظت ممانعت کنندگی از رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) جدایه های باکتری نسبت به سلنیت با روش رقت در آگار تعیین شد. ارزیابی اثر مهارکنندگی سلنیت بر جدایه های باکتری با روش انتشار در چاهک انجام شد. از روش کدورت سنجی برای بررسی سنتتیک رشد استفاده شد. جدایۀ باکتری کارآمد براساس تست های بیوشیمیایی و فیلوژنتیکی شناسایی شد. برای سنجش حذف سلنیت از رنگ سنجی و معرف 3 و 3- دی آمینو بنزیدین استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد لاکتوکوکوس رافینولاکتیس جدایۀ seD2b بالاترین مقادیر MIC (110 میلی مولار) و MBC (140 میلی مولار) و کمترین میزان مهارکنندگی با میانگین مهاری 6/26 میلی متر را در محیط های کشت حاوی سلنیت به خود اختصاص داد. بعد از 72 ساعت واکنش زیست تبدیلی تحت شرایط سلول های در حال استراحت باکتری جداسازی شد و راندمان حذف سلنیت از محیط های واکنش 2/90درصد تخمین زده شد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به توانمندی باکتری لاکتوکوکوس رافینولاکتیس در حذف و احیای سلنیت، غربالگری باکتری های مولد اسید لاکتیک به عنوان زیست کاتالیزگر طبیعی ایمن در جهت زیست پالایی سلنیت و همچنین دارای اهمیت اقتصادی در جهت سنتز سلنیوم عنصری پیشنهاد می شود.
