مقدمه: در بین فنوتیپ‌های مقاوم به دارو که توسط باکتری‌های گرم منفی بیان می‌شوند، مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام، که توسط بتالاکتامازها ایجاد می‌شود، پیچیده‌ترین مسئله است. این بتالاکتامازها با شکستن حلقه بتالاکتام، آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام را غیرفعال می‌کنند. شناسایی عوامل مقاومت به آنتی‌بیوتیک برای انسان بسیار حیاتی است. یکی از مهمترین آنزیم‌های دخیل در کاهش یا عدم فعالیت آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام آنزیم متالوبتالاکتاماز IMP-1 است که در چندین باکتری گرم منفی بیماری‌زای بیمارستانی مانند کلبسیلا پنومونیه شناسایی شده است. متالوبتالاکتاماز IMP-1 طیف فعالیت وسیعی را علیه پنی‌سیلین‌ها، سفالوسپورین‌ها و کرباپنم‌ها نشان می‌دهد. مواد و روش‌ها: در این پژوهش ابتدا باکتری مستعد بیانی حاوی پلاسمید pET28a جهت بیان پروتئین IMP-1 کشت داده شد، سپس با استفاده از ستون کروماتوگرافی تمایلی نیکل سفارز، پروتئین موردنظر خالص‌سازی شد. . برای تأیید خالص‌سازی، از پروتئین مورد نظر ژل SDS_PAGE گذاشته شد و غلظت آن با استفاده از روش برادفورد تعیین شد. از سوی دیگر، با استفاده از سیستئین و پنی‌سیل‌آمین، گروه عاملی سولفیدریل به آنتی‌بیوتیک‌های سفالکسین و پنیسیلین جی اضافه شد. سپس، با انجام تست‌های متنوع، درصد مهار آنزیم بتالاکتاماز توسط کمپلکس سولفیدریلی جدید و همچنین پارامترهای کینتیکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که با افزودن گروه عاملی سولفیدریل به سفالکسین و پنیسیلین جی، قدرت مهار آنزیم متالوبتالاکتاماز این ترکیبات افزایش می‌یابد. به عبارت دیگر، با استفاده از گروه عاملی سولفیدریل، آنتی‌بیوتیک‌ها توانایی بیشتری در مهار آنزیم متالوبتالاکتاماز نسبت به حالت اولیه خود پیدا می‌کنند. همچنین، لازم به ذکر است که قدرت مهارکنندگی کمپلکس سفالکسین-پنی‌سیلامین بیشتر از کمپلکس‌های سفالکسین-سیستئئین و پنیسیلین جی- سیستئین است. بحث و نتیجه‌گیری: مشتقات دارای گروه‌های سولفیدریلی سفالکسین و پنیسیلین جی، پتانسیل لازم برای مهار فعالیت آنزیم متالوبتالاکتاماز را دارند. ترکیباتی که سنتز شده‌اند، می‌توانند به‌عنوان گزینه‌های امیدبخش برای مهار عفونت‌های بیمارستانی ناشی از فعالیت آنزیم IMP-1 مورد بررسی قرار گیرند
