با آغاز قرن 21 علاقه ی دانشمندان به فناوری نانو افزایش یافت و تحقیقات گسترده ای را در این زمینه انجام دادند. ویژگی های منحصربه فرد نانوذرات ازجمله نواحی سطحی، خواص مغناطیسی و مکانیکی، پشتیبانی عالی از کاتالیزورها، هدایت گرمایی و الکتریکی بالا نظر دانشمندان را به خود جلب کرد. در بین نانوذرات فلزی، نانوذره سلنیوم از یک سو سمیت کمی دارد و از سوی دیگر، عنصری حیاتی برای بدن انسان است و به همین دلیل اهمیت ویژه ای دارد. این نانوذره به روش های بالا به پایین و پایین به بالا سنتز می شود که رویکرد بالا به پایین شامل روش های فیزیکی است که به اصطلاح به آن تخریب گفته می شود. روش های شیمیایی و زیستی جز رویکرد پایین به بالا است که اصطلاحا به آنها روش سازنده میگویند در بین انواع روشهای سنتز نانوذرات، سنتز زیستی به دلیل هزینه کم و عدم تولید مواد شیمیایی مضر مورد توجه قرار گرفته است. در روش سنتز زیستی نانوذرات، از میکروارگانیسم های مختلفی استفاده می شود که مخمر یکی از آن هاست. مخمر یاروویا لیپولیتیکا به دلیل داشتن آنزیم های ردوکتاز توانایی تجمع و سمیت زدایی فلزات سنگین را دارد و نمک های فلزی را به نانوذراتی با اندازه باریک و پراکندگی کمتر کاهش می دهند. رشد سریع این سویه ی مخمری و همچنین استفاده از مواد مغذی ساده آن را برای سنتز زیستی مناسب کرده است. هدف از این پژوهش استفاده از سویه مخمری یاروویا لیپولیتیکا به عنوان زیست کاتالیزگر برای احیای زیستی سلنیت سدیم به نانوذره سلنیوم بود. به این منظور سنتز نانوذرات سلنیوم را با استفاده از استراتژی سلول در حال استراحت و در شرایط بهینه انجام گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که سویه ی مخمری یاروویا لیپولیتیکا توانست در شرایط بهینه غلظت 4 میلی مولار سلنیت سدیم،pH بهینه 5/6، دمای بهینه 30 درجه سانتی گراد، دور شیکر rpm50 و پس از 24 ساعت گرمخانه گذاری نانوذرات سلنیوم کروی با میانگین اندازه 70 نانومتر تولید کند. نانوذرات سلنیوم تولید شده با مخمر یاروویا لیپولیتیکا به وسیله ی تصاویر به دست آمده از آنالیز میکروسکوپ الکترونی رویشی، طیف سنجی پراش پرتو ایکس (EDX)، پراش اشعه ایکس (XRD)، آنالیز طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) و همچنین بررسی دامنه پراکنش اندازه نانوذرات تعیین خصوصیت شدند.
