سونوبیولیچینگ به معنای فروشویی زیستی همراه اولتراسونیک به منظور استخراج فلزات از منابع اولیه و ثانویه با استفاده از میکروارگانیسم ها می باشد، در واقع این فرایند، توانایی فروشویی طبیعی میکروارگانیسم های مختلف (باکتری ها یا قارچ ها) بر پایه ی اسیدهای معدنی، اسیدهای آلی و عوامل کلیت کننده ی استخراجی از میکروارگانیسم ها برای تبدیل فلزات به اشکال محلول خود هستند. فناوری بیولیچینگ یک فناوری ساده و موثر در استخراج فلزات از کانسنگ های سولفیدی یا سنگ معدن کم عیار/کنسانتره های معدنی و یا استحصال فلزات باارزش از پسماندهای جامد صنعتی می باشد. سه گروه از میکروارگانیسم ها شامل باکتری های اتوتروفیک، هتروتروفیک و قارچ ها برای استخراج زیستی مورد استفاده قرار می گیرند. معمول ترین و مؤثرترین باکتری ها متعلق به جنس اسیدی تیوباسیلوس هستند که جزء باکتری های شیمیولیتوتروف می باشند. این باکتری ها به منبع کربن آلی برای رشدشان نیاز ندارند و می توانند در محیط غیرآلی با pH پایین، رشد و غلظت های بالایی از یون های فلزی را تحمل نمایند ، مانند اسیدی تیوباسیلوس فرواکسیدانس و اسیدی تیوباسیلوس تیواکسیدانس، که از لحاظ صنعتی نیز حائز اهمیت هستند. اکسایش آهن دوظرفیتی به آهن سه ظرفیتی و گوگرد به اسیدسولفوریک، دو عملکرد اصلی این باکتری ها می باشد. کپک های رشته ای متعلق به جنس های آسپرژیلوس و پنیسیلیوم در معرض غلظت های بالای فلزات سنگین مقاومت خوبی از خود نشان می دهند لذا برای استخراج زیستی هم زمان فلزات سنگین مختلف، مورد توجه قرار دارند.
