باکتریوفاژها ویروسهایی هستند که به طور اختصاصی از باکتری ها به عنوان میزبان استفاده می کنند. این ویروس های باکتری خوار توانایی اتصال و نفوذ اختصاصی به باکتری مخصوص خود را دارند و برای انسان بی خطرند و امروزه با افزایش مقاومت های آنتی بیوتیکی می توانند جایگزین مناسبی برای درمان عفونتهای باکتری یابی و عوامل بیماریزایی که از طریق اقلام غذایی منتقل می شوند باشند. همچنین می توان آنها را جایگزین روشهای پیچیده مولکولی برای شناسایی گونه و زیر گونه باکتریها به کار برد. نگرانی استفاده از آنتی بیوتیک های مختلف بعنوان عامل ضد میکروبی و فاکتور رشدی در رژیم های غذایی و در نهایت کاهش دادن کیفیت ماده غذایی، لزوم استفاده از فاژها بعنوان عوامل کنترل زیستی طبیعی را مطرح نموده است. تغییر اخیرا توجه فزاینده ای به استفاده از فاژها به عنوان عامل کنترل زیستی بیمارگرهای غذایی شده است، که این افزایش علاقه به دلیل افزایش روزافزون تقاضا برای مصرف فرآوردهای غذایی طبیعی می باشد. باکتریو فاژها مدت ها است که توانایی خود را به عنوان یک عامل زیست درمانی نشان داده اند. تائیدیه های اخیر برای استفاده از فاژ لیستریا مونوسیتوژنز (Bacteriophages approved as a food additive, August 2006 ) با هدف ایمنی مواد غذایی، باعث افزایش انگیزه ها برای تحقیق بر روی فاژها، جهت استفاده و به کار بردن آن ها در سایر مواد غذایی گشته است. در حال حاضر محصولات بر پایه فاژها، معطوف به گونه های میکروبی شامل E. coli O157:H7، لیستریا منوسیتوژنز، کمپایلوباکتر و سالمونلا است. مزایای استفاده از باکتریوفاژها بعنوان نگهدارنده های غذایی طبیعی شامل: اختصاصیت بالا، کم هزینه بودن، self-limiting (خود محدود شونده) و امکان جداسازی آنها از منابع محیطی مختلف. علیرغم مزایای ذکر شده؛ چالش هایی از قبیل مقاومت فاژی، اثرات جانبی، فاژ کانورژن مثبت و منفی و امکان جهش فاژ ویرولانت و تبدیل شدن به فاژ معتدل (لیزوژنیک) در استفاده از فاژها بعنوان عوامل طبیعی ضد میکروبی وجود دارد.
