مراحم آشنگرف

تجمع سلنو اکسی آنیون های محلول به ویژه سلنیت در منابع آب وخاک یک وضعیت نگران کننده برای سلامت افراد و محیط زیست ایجاد کرده است. در این بررسی غربال گری باکتری های مولد اسیدلاکتیک مقاوم به سلنیت و توانایی آن ها به عنوان کاتالیست های ایمن در پالایش زیستی سلنیت ارزیابی شد. در این مطالعه تعیین حداقل غلظت ممانعت کنندگی از رشد و حداقل غلظت کشندگی جدایه های باکتری نسبت به سلنیت با روش رقت در آگار تعیین شد. ارزیابی اثر مهارکنندگی سلنیت بر جدایه های باکتری با روش انتشار در چاهک انجام شد. از روش کدورت سنجی برای بررسی سنتیک رشد استفاده شد. جدایه باکتری کارآمد بر اساس تست های بیوشیمیایی و فیلوژنتیکی شناسایی شد. برای سنجش حذف سلنیت از رنگ سنجی و معرف 3 و 3- دی آمینو بنزیدین استفاده شد. اثرات 4 فاکتور آزمایش شده (یون سلنیت، زیست توده سلولی، نمک سدیم کلراید و دور شیکر) با استفاده از روش طراحی باکس- بنکن در سه سطحی، موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد Lactococcus raffinolactis جدایه seD2b بالاترین مقادیر MIC (110 میلی مولار) و MBC (140 میلی مولار) و کمترین میزان مهارکنندگی با میانگین مهاری 6/26 میلی متر را در حضور سلنیت به خود اختصاص داد. پس از 72 ساعت گرماگذاری، سلول های در حالت استراحت باکتری مذکور توانست به میزان 2/90 درصد از سلنیت موجود در محیط زیست تبدیلی را حذف کند. از مجموع 30 سویه باکتری مقاوم جداشده، Lactobacillus sp. Tra cheese 6 بالاترین مقاومت توأم با احیای سلنیت به سلنیوم عنصری (125 میلی مولار) را نشان داد. بیشترین میزان حذف میکروبی سلنیت در غلظت زیست توده 50 گرم در لیتر، غلظت کلرید سدیم 4 درصد، دمای 37 درجه سانتی گراد، pH برابر 2/7، دور همزن rpm 100 و میزان سلنیت 45 میلی مولار مشاهده شد. تحت شرایط بهینه شده، پس از 60 ساعت میزان یون سلنیت در سوپرناتانت از 45 میلی مولار به حدود 8/1 میلی مولار رسید که تقریباً 96 درصد حذف شد. بهترین شرایط جهت حذف سلنیت عبارت بود از: سلنیت در غلظت 5/49 میلی مولار، زیست توده سلول در غلظت 56 گرم درلیتر، نمک کلرید سدیم در غلظت 2/4 درصد وزنی/حجمی و دور شیکر rpm 100 بود. تحت شرایط بهینه شده فوق، راندمان حذف سلنیت در واکنش تحت شرایط سلول های در حال استراحت Lactobacillus sp. Tra Cheese 6، 12/77 درصد پس از 24 ساعت واکنش بود. با توجه به یافته های به