مهندسی ژنتیک، به عنوان بخشی از دانش زیست فناوری؛ به مجموعه روش هایی گفته می شود که به منظور جداسازی، خالص سازی، واردکردن و بیان یک ژن خاص در یک میزبان بکار می روند و نهایتاً منجر به بروز یک صفت خاص یا تولید محصول مورد نظر در جاندار میزبان می شود. انواع کلونینگ وکتورها شامل پلاسمیدها، وکتورهای فاژی، کاسمیدها، فاژمیدها و غیره هستند. خصوصیات یک وکتور مناسب شامل مبدا همانندسازی، مارکر انتخابی، جایگاههای برش چندگانه و سایر نیازمندی ها از جمله پروموتور، جایگاه اتصال به ریبوزوم و توالی های خاتمه دهنده هستند. از این وکتورها در مهندسی ژنتیک برای تکثیر یا بیان ژن یا ژن های خاصی استفاده می شود. یکی از اجزای مهم در مهندسی ژنتیک، آنزیم های محدود الاثر هستند که این آنزیم ها توالی های 2 تا 8 نوکلئوتیدی را بصورت متقارن و یا نامتفارن برش می دهند که منجر به ایجاد انتهاهای صاف یا چسبنده خواهد شد. همچنین یکی از نقاط حساس در کلونینگ، آنزیم لیگاز است. این آنزیم مسئول ایجاد لیگاسیون انتهاهای صاف و چسبنده است. بعد از لیگاسیون، وکتور کلون شده از طریق روش های مناسب شامل ترانسفورماسیون، الکتروپوریشن، تفنگ ژنی و غیره وارد سلول میزبان مناسب خواهد شد.
