کردهایی که در نواحی جنوب و جنوب غربی دریاچه ی ارومیه ساکنند، با نام کردهای مُکری شناخته می شوند. تجانس ویژگی های فرهنگی در سرزمین مُکریان، آن را به یکی از موزاییک های فرهنگی شاخص در میان کردها تبدیل کرده است. ساختارهای موسیقایی مکریان، دارای ویژگی های شاخص است. برخی از این ساختارها منحصر به فرد، و برخی در دیگر انواع موسیقی _از جمله در موسیقی دستگاهی ایران، در مجموعه ی آواز بیات کرد_ نمودار شده اند. با این همه، تا کنون مطالعه ی روش مند و تحلیلی بر روی مبانی و ساختارهای بنیادین موسیقایی مکریان صورت نگرفته است. مطالعه ی ساختار موسیقی مکریان، از طرفی موجب گسترش فرهنگ شناسی این ناحیه می گردد و از طرف دیگر، زمینه ی آشنایی و بهرۀ موسیقی ایرانی را از یکی از نزدیک ترین اعضای خانوادۀ خود فراهم می سازد. این کتاب به مطالعۀ گونۀ «بند» در رپرتوار موسیقی مردم مکری می پردازد. هدف اصلی، یافتن شاخص های مشترک میان انواع بند به منظور دستیابی به معیارهایی جهت تعریف این گونۀ موسیقایی است؛ در این پژوهش، ابتدا به تدقیق حوزۀ دلالت واژۀ بند با استفاده از بررسی ادبیات رایج میان راویان موسیقی منطقه پرداخته شده است. سپس، جامعۀ آماری شامل هشت نوع بند با اجرای پنج راوی مورد مطالعۀ تحلیلی قرار گرفت. روش تحلیل با بهره گیری از آوانگاری و نظام تحلیل تدوین شده توسط استاد داریوش طلایی انجام گرفت. نتایج حاصله نشان می دهد 18 شاخص در میان تمام بندهای جامعۀ آماری مشترک است که در بخش نتیجه گیری فهرست شده اند.
