رهاب یا رهاوی نام یکی از مُدهای رایج موسیقی دستگاهی ایران است که در رپرتوارهای مرجع این موسیقی –که به ردیف موسومند- حضور گسترده ای دارد. این مُد در ردیف، به یک دستگاه مشخص وابسته نیست و در موقعیت های گوناگونی نمود می یابد. از جملۀ این موقعیت ها می توان به دستگاه های شور، سه گاه، نوا و آوازهای افشاری و بیات اصفهان اشاره کرد. این پژوهش با تکیه بر مطالعۀ کارکردهای مدالِ رهاب در نسبت با مجموعۀ چندمُدی، به دنبال چرایی حضور رهاب در موقعیت های مختلف ردیف است.
