گذر زمان رد پای خود را بر تمامی پدیده ها و عناصر بر جای می گذارد. شهرها در ازای زمان دگرگون شده و بسیاری از عناصر شهر ناتوان در نو شدن در فرآیند پرشتاب دگردیسی نو بازماندند. از این رو بسیاری از عناصر و اجزای هویت بخش و تاریخی شهر ایرانی اسلامی مانند ارگ حکومتی، مسجد جامع، بازار و دیگر عناصر اصلی شهر درروند شتابان شهرنشینی و توسعه شهری عصر مدرن گرایی مورد بی توجهی قرارگرفته و در این فرآیند دچار دگرگونی و گاه اضمحلال و نابودی می شوند. شهر کرمانشاه واقع در غرب ایران از شهرهای تاریخی غرب کشور بوده است که در هر دوران عناصر تاریخی باارزشی را در خود جای داده است. در دوران افشاریه مرکز شهر از کناره رود قره سو به کناره رودخانه آبشوران منتقل شد و عناصر اصلی آن دوران در این مرکز شکل گرفت. کرمانشاه نیز چون دیگر شهرهای اسلامی در این دوران از عناصر هویت بخشی چون محلات قدیمی، ارگ حکومتی، میدان اصلی شهر، مسجد جامع، بازار و دیگر عناصر اطراف آن برخوردار بود. اما این شهر نیز همانند دیگر شهرهای بزرگ ایران در دوره معاصر در تحول و انطباق با شرایط، تغییراتی اساسی در کارکرد و کالبد خود تجربه کرد و در روند نوسازی و مدرنیزاسیون انقطاعی اساسی میان سنت و مدرنیته تجربه کرده است. در این گذار شهر کرمانشاه به دلیل عدم توان تطابق با این فرآیند عناصر هویت بخش خود را از دست داده است و با تغییر در نقش و عملکر شهر کرمانشاه، دگرگون شدن شیوه حمل و نقل، ورود خودرو و خیابان کشی های نوین و در پی آن دگرگونی در شیوه تولید و گذار بدون برنامه از اقتصاد کارگاهی به کارخانه ای، استفاده از روش های نو در برنامه ریزی و طراحی شهری و شیوه خدمات رسانی شهری هریک به نحوی بر ساختار و کارکرد اصلی شهر تاثیری اساسی داشته است و موجب دگرگونی و از این رفتن بسیاری ارزش ها در شهر شده است. از این رو توجه به بازگرداندن هویت و عملکرد پیشین شهر امری ضروری است که با استفاده از راهکارهایی بتوان شهرها را همچون گذشته به فضایی برای بازتاب هویت و فرهنگ آن تبدیل کرد.
