سالانه میلیون ها نفر در عرصه های مختلف جغرافیایی و به دلایل متنوعی جابجا می شوند و از روی اجبار یا اختیار محل زندگی خود را ترک و به مکان جدیدی می روند. این جابجایی یا مهاجرت امروزه به جز جدایی ناپذیر زندگی بیشتر ساکنان کره زمین بدل شده است. همگام با شناخت بیشتر انسان از آنسوی محیط زنگی خود و فرصت ها و قابلیت های مکان های مختلف، انگیزه وی برای زیستن در مکان دیگری افزایش می یابد. از این روست که رفته رفته شمار کسانی که در زندگی خود تجربه مهاجرت را داشته اند رو به افزایش بوده است. آمارها نشان می دهد که هر ساله 70میلیون نفر به جمعیت شهری کشورهای در حال توسعه افزوده می شود که غالبا از مهاجران مناطق روستایی تشکیل شده است. طبق برآوردها هر ساله حدود 200 میلیون نفر خانه های خود را برای یافتن مکان زندگی بهتر ترک می کنند، که این 3 درصد جمعیت کل کره زمین است. واقعیت این است که مهاجرت چه به لحاظ حجم جابجایی های جمعیتی و چه از نظر گرفتاری های شهرنشینی جدید آثار منفی کوتاه مدتی را به همراه داشت. در بیشتر مناطق جهان و به ویژه در همان آغاز صنعتی شدن، در جهان توسعه یافته تر، مهاجرت یادآور مناظر چندش آور ازدحام و آلودگی و فقر و بیکاری در شهرهای صنعتی بود، از این رو همیشه با واکنش های شدید و غالبا خصمانه روبرو بوده است. علاوه بر این دلایل بی شماری برای محکوم کردن مهاجرت در این دوران برشمرده شد، ترس از تغییر و تحول اجتماعی و ظهور نظمی نوین، اضطراب اقتصادی و اجتماعی و گاهی نیز وحشت از پیامدهای اخلاقی و اجتماعی مهاجرت که فاجعه آمیز قلمداد شده است؛ حتی پیش از آنکه ایالات متحده دوران شهری شدن فزاینده را تجربه کند، از محیط شهری غالبا به عنوان اقامتگاه اهریمن یاد می شد؛ در این دیدگاه شهرها سرچشمه تباهی به شمار می رفتند و روستاها نگهبان فضیلت ها و گهواره قناعت ، شرافت و ذوق کار محسوب می شدند . تامس جفرسون تصور می کرد" کسانی که کار کشاورزی می کنند مردم برگزیده خداوندند" . روسو معتقد بود: هرچه بیشتر انسان ها گرد هم آیند، بیشتر همدیگر را به فساد می کشانند. ناتوانی های بدن و تباهی نفس از نتایج مسلم این ازدحام سرسام آور است. در هر صورت و با هر انگیزه و یا روند و نتیجه ای ، مهاجرت تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی گوناگونی را در سطوح محلی، منطقه ای ، ملی و بین المللی بر جای می گذارد و از این رو هموار
