شهر به عنوان یک سیستم ، برآیند روابط متقابل میان عناصر طبیعی، اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و غیره می-باشد که همواره بر روی هم اثر می گذارند و ساختار و فرم آن را شکل می دهند. عوامل طبیعی و مصنوع موجب تبدیل شدن قسمتی از شهر به عنوان ساخت و استخوان بندی اصلی آن می گردد. شبکه دسترسی به عنوان یکی از عناصر اساسی ساخت اصلی شهر از کاربری های دیگر تأثیرپذیر پذیر بوده و نیز بر آن ها اثر می گذارد. عدم توجه به این مسأله در تهیه طرح ها و برنامه ریزی ها، باعث ایجاد آثار نامطلوبی چون تصادفات وسایل نقلیه، اختلال در تردد، افزایش زمان تأخیر، افزایش میزان آلودگی هوا، عدم دسترسی مناسب به کاربری ها و غیره در شبکه حمل ونقل شهری می گردد. ارزیابی یکی از روش هایی است که به تجدیدنظر و بررسی طرح های توسعه و شرایط موجود شهر پرداخته، عوامل قوت و ضعف آن را مشخص نموده و می تواند در کاهش مسائل و مشکلات آن مؤثر و مفید واقع شود. پژوهش حاضر با شناخت میزان ارتباط میان شبکه حمل ونقل و کاربری های مختلف در ساختار اصلی شهر، نحوه تأثیر هر کدام از کاربری ها را با توجه به موقعیت استقرار آن در شبکه ارتباطی ارزیابی می نماید و با تحلیل اثر متقابل کاربری ها و شبکه حمل ونقل در ساختار اصلی شهر، به ارائه روش ها و راه حل های ساختاری ( کالبدی) و مدیریتی می پردازد.
