تأمین مسکن مناسب به ویژه برای گروههای کمدرآمد شهری از مهمترین مسایل و چال شهای پیش روی مدیریت شهری در کشورهای جهان در حال توسعه است که برای دستیابی به توسعه پایدار ضروری محسوب میشود و تقریباً همه کشورهای جهان در این زمینه با معضلات جدی مواجه
هستند. بر این اساس از دهههای گذشته سیاست های مختلفی برای حل این معضل ارائه و اجرا شده است. با توجه به اهمیت بررسی تجارب جهانی به عنوان راهنمایی برای مدیران، برنامهریزان و سیاستگذاران مسکن در ایران در این پژوهش سیاست های تأمین مسکن گروههای کم درآمد شهری در کشورهای مختلف جهان مورد بررسی قرار گرفته است و درس های برگرفته از آن جهت استفاده در سیاستگذاری مسکن کشور ارائه شده است. . روش مورد استفاده
در این مقاله، روش تحلیلی– توصیفی بوده و گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی انجام شده است. نتایج این مقاله نشان میدهد که به طور کلی سیاست های تأمین مسکن گروههای کمدرآمد در چهار گروه: 1- سیاست ساخت مسکن 2- سیاست تأمین مالی مسکن 3- سیاست زمین و خدمات 4- سیاست های منتج از راهبرد توانمندسازی قرار گرفته است. در این میان سیاست های تامین زمین برای فقرای شهری و تکنیک ها آن مورد تاکید قرار گرفته است.
