امروزه اوقات فراغت یکی از مهمترین عوامل برای داشتن زندگی سالم و متعادل است، برنامه ریزی اوقات فراغت با هدف سامان بخشی به این عملکرد پدید آمد و در تمام جوامع گسترش یافت، در سکونتگاه غیر رسمی با توجه به محیط و شرایط اجتماعی و اقتصادی خاص ساکنین وفقدان امکانات اوقات فراغت دارای اهمیت فراوانی است، همچنین با توجه به اینکه حسن آباد یک سکونتگاه غیر رسمی وفاقد هرگونه امکانات برای گذران اوقات فراغت است این پژوهش درتلاش برای یافتن و شناسایی الگوهای گذران اوقات فراغت افراد وچگونگی شعاع و دسترسی مردم به اوقات فراغت در سکونتگاه غیر رسمی حسن آباد دارد. براساس مبانی نظری معیارها و شاخصهای استنتاج نموده که شامل زمان گذران اوقات فراغت، همراهان گذران اوقات فراغت، نحوه گذران اوقات فراغت، و شعاع گذران اوقات فراغت است. ابزار جمع آوری داده شامل استفاده از منابع کتابخانه ای شامل کتاب و مقاله و پایان نامه و اینترنت مبانی نظری جمع آوری و روش پیمایش شامل استفاده از پرسشنامه برای جمع آوری داده است که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 197 به دست آمد با استفاده از SPSS تجزیه و تحلیل انجام شدو با استفاده از GIS تحلیلهای فضایی انجام شد. نتایج آزمونهای اسپیرمن و کای اسکوئر نشان داد افراد با سنین بالای 45 سال و تحصیلات کمتر و افراد غیر شاغل زمان فراغت بیشتری دارند و در بحث همراهان گذران اوقات فراغت زنان و افراد با سنین بالا و افراد متاهل تمایل به گذران اوقات فراغت با خانواده در حالیکه مردان، افراد با سنین پایین و مجرد تمایل با دوستان دارند.در بحث نحوه گذران اوقات فراغت تفاوتهای را با توجه به متغیرهای فردی ایجاد کرده است که به تفصیل شرح داده شده است، در مورد شعاع گذران اوقات فراغت زنان ، افراد با سواد ، افراد شاغل و افراد با درآمد بیشتر تمایل دارند شعاع بیشتری را برای گذران اوقات فراغت طی کنند. تحلیلهای فضایی نشان دادکه بعضی از فضاهای گذران اوقات فراغت مانند قهوه خانه منجر به برطرف شدن نیاز به فضای جمعی در مردان شده است درنتیجه مردان تمایل دارند شعاع کمتری را برای گذران اوقات فراغت طی نمایند، در حالیکه این نیاز در زنان و بچه ها که به صورت نیاز به پارک و فضای سبز برطرف نشده است در نتیجه زنان تمایل دارند شعاع بیشتری را برای گذران اوقات فراغت طی نمایند.
