امروزه یکی ازمهمترین چالشهایی که برنامه ریزان شهری بالاخص مدیران شهری (یا شهرداران) با آن مواجه اند چگونگی تامین منابع مالی پایدارشهری است. با افزایش نیاز به خدمات عمومی واجرای طرح های توسعه شهری ازیک طرف ومحدودیت های مالی شهرداری ها ازسوی دیگر، این چالش روز به روز درحال افزایش است. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی – تحلیلی است که هدف اصلی آن، بررسی وشناسایی راهکارهای دسترسی به منابع درآمدی پایدارشهرداریها با تاکیدبر سرمایه گذاری مشارکتی براساس منابع کتابخانه ای و اطلاعات تفریغ بودجه شهرداری سنندج طی سالهای 98-1390 است. براساس یافته های تحقیق؛ عمده درآمدهای شهرداری سنندج طی چند سال اخیر ناشی از درآمدهای عمومی بوده اند، که سهمی معادل 57 تا 71 درصد و سایر کدهای درآمدی نیز 29 الی 43 درصد از کل درآمدهای شهرداری سنندج را به خوداختصاص داده اند. عمده درآمدهای پایدار شهرداری سنندج عبارتند از: عوارض برفروش کالاوارائه خدمات (مالیات برارزش افزوده کالا وخدمات)؛ عوارض بر: پروانه های ساختمانی و نوسازی، و بر ارتباطات و حمل و نقل و بر پروانه های کسب و فروش و خدماتی؛ درآمد ناشی از بها ی خدمات شهرداری و درآمد حاصل از وجوه شهرداری می باشند. که از ویژگی تداوم پذیری ومطلوب بودن برخورداربوده و سهم آنها از کل درآمدهای تحقق یافته درطی سالهای منتخب 48 درصد تا 6/64 درصد بوده است؛ عمده درآمدهای ناپایدار شهرداری سنندج نیزکه به هردلیل تحت تاثیر شوکها ی اقتصادی، بحرانهای مالی، تغییرقوانین ومقررات ونوسانات اقتصادی قرارمی گیرند وفاقد ویژگی تداوم پذیری ومطلوب بودن هستند عبارتنداز: عوارض بر مازاد تراکم؛ عوارض وجریمه حذف پارکینگ؛ جریمه کمیسیون ماده صد؛ درآمد حاصل از تغییر کاربری ها؛ کمک های اعطائی دولت و سازمانهای دولتی؛ وام های دریافتی که سهم آنها درطی سالهای مورد بررسی از درآمد کل شهرداری از 4/27 درصد تا 1/41 درصد درنوسان بوده است. اصلاح آیین نامه های مالی به همراه پیشنهاد عوارض های جدید درآمدی درکنار اجرای طرحهای سرمایه گذاری مشارکتی، می تواند شهرداری را دردستیابی به درآمدهای پایدار کمک نماید. مشارکت با بخش خصوصی: به روش BOTاز مزایایی همچون بهبود بهره وری واثربخشی تامین خدمات و زیرساخت های شهری، کاهش در کسری بودجه شهرداری ها واستفاده از تخصص های بخش خصوصی برخورداراست.
