یکی از انواع مختلف قالب سخن در قرآن و نحوه گزینش الفاظ جهت ارائه مطلب، اسلوب تأکید است. گستردگی کاربرد این اسلوب و تنوع آن از جمله اعجاز و هنرهای زبانی، بلاغی و بیانی قرآن است که با صور مختلف و در اوج شیوایی و زیبایی بیان گردیده و بنا به مقتضای حال مخاطب امری لازم و پسندیده است. این اسلوب با توجه به لطایف، دقایق، ظرایف و اسرار مترتب بر آن از جمله برطرف شدن تردید مخاطب و تأثیر بیشتر کلام، جایگاه ویژه ای را در قرآن به خود اختصاص داده است؛ به گونه ای که تبیین برخی از آیات بدون آشنایی با صور تأکیدی و تحلیل آن امکان پذیر نیست. از این رو از جانب مفسران و دانشمندان علوم قرآنی نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته است. کثرت و تنوع به کارگیری این اسلوب در سوره های "الانفال" و "المدثر" از جمله: تکرار، تأکید لفظی و معنوی، اعتراض، قسم، قصر، تقدیم، ضمیر فصل و ... و تأثیر آن در درک و فهم معنای آیات این دو سوره چشمگیر و درخور توجه است. در این نوشتار سعی بر آن است که عمق و گستردگی وجوه تأکید آیات این دو سوره و جلوه های زبانی، بلاغی و بیانی و نقش مهم و ارزنده آن را در ایضاح معنی و درک صحیح مفاهیم والای الهی و شناخت بهتر و دقیق تر و شرح و تفسیر عمیق تر آیات مورد بررسی قرار گیرد.
