تصوف اسلامی به عنوان یک مکتب فکری ریشه در بعضی از آیات قرآنی و احادیث نبوی و زندگی زاهدانه پیامبر اسلام و گروهی از یاران وی دارد. تشابه فراوانی میان حالات روحی شاعران و صوفیان و قابلیت های شعر در بیان این حالت ها وجود دارد. این موضوع باعث شده که صوفیان از همان ابتدا شعر را به عنوان زبان رسمی بیان دیدگاه هایشان انتخاب کنند و به این گونه تصوف به عرصه ادبیات وارد شد. در آغاز قزن بیستم خیزشی ادبی در منطقه عربی پدیدار شد. یکی از ویژگی های این خیزش گرایش آن به مکتب های ادبی نوپدید است که گرایش هایی شبیه صوفیان دارند. علی احمد اسبر سعید متخلص به ادونیس از ادیبان نوگرای ادبیات عربی است که تحت تاثیر تصوف موجود در این مکتب ها قرار گرفت. او این افکار را با مفاهیم رایج در مکاتب نوگرای غربی درآمیخت و با استفاده از زبان شعری نوپدیدی به نام قصیده النثر زبان ادبی بسیار پیچیده ای را پدید آورد که برای فهم آن علاوه بر آشنایی با تصوف اسلامی باید با مکاتب ادبی نوگرای غربی و زبان شعری آن در قرن نوزدهم و بیستم آشنایی کامل داشت.
