سوررئالیسم یکی از جریان های فکری مهم قرن بیستم به شمار می آید. از لحاظ لغوی سوررئالیسم به معنای ماورای واقعیت و فراواقعیت است، که در سال 1922 به رهبری آندره برتون از بطن مکتب دادائیسم به وجود آمد، که مبنای آن ضمیر ناخودآگاه انسان، رویا، وهم، امر شگفت، عشق، آزادی و ... است. در ادبیات عربی این جنبش برای نخستین بار در مصر به دلیل ارتباط فرهنگی و ادبی نزدیکی که با جهان غرب داشت، شکل گرفت. در ادبیات فارسی نیز هوشنگ ایرانی برای اولین بار اشعاری را در فضای سوررئالیسم سرود که پس از او شاگردانش از جمله احمد رضا احمدی، سهراب سپهری و ... از این رویکرد در اشعارشان بهره برده اند. این پژوهش سعی بر بررسی تطبیقی رویکرد سوررئالیسم در ادبیات دو ملت یعنی مصر و ایران با تکیه بر دو رمان الفیل الأزرق اثر احمد مراد و رود راوی اثر ابوتراب خسروی دارد، که هر دو تقریبا در یک برهه زمانی نوشته شده اند و مبنای نگارش آن ها مؤلفه های سوررئالیسم است. بدین صورت که ابتدا اصول سوررئالیسم در هر دو رمان به صورت مجزا بررسی و سپس وجوه اشتراک و افتراق آن ها مطابقت داده می شود.
