ظهور و گسترش مباحث سیاسی و اجتماعی در آموزش زبان را می توان به سالهای 1980 نسبت داد که مقارن با پیدایش جهت گیری ها و رویکردهای انتقادی در زبانشناسی کاربردی بود. زبانشناسی کاربردی انتقادی در واقع با رویکرد سنتی زبانشناسی کاربردی که بیشتر معطوف به نظریه پردازی در رابطه با شیوه های کارآمدتر تدریس زبان و همچنین مرتبط نمودن مبانی نظری به فعالیت های عملی معلم در کلاس بود تفاوت های بنیادی داشت. بروز رویکردهای انتقادی نوین تحت عنوان زبانشناسی کاربردی انتقادی بسیاری از اصول و مفروضات غالب رویکردهای پیشین را به چالش می کشید. همکنون زبا نشناسی کاربردی انتقادی را می توان یکی از برجسته ترین و پویاترین رویکردهای موجود در حوزه زبان شناسی کاربردی برشمرد. نظر به اهمیت غیرقابل انکار مباحث انتقادی-اجتماعی و کاربرد آنها در آموزش زبان، هدف از این ارائه معرفی کلی رویکرد انتقادی و حوزه ها و علایق آن می باشد. به طور ویژه، مباحث و مفاهیم مربوط به سیاست در آموزش زبان انگلیسی، انگلیسی به عنوان زبان بین المللی، امپریالیسم زبانی و کارایی پسا استعماری، گفتمان خنثی گرایی در گسترش زبان انگلیسی، و آموزش انتقادی درآموزش زبان انگلیسی مورد بحث قرار می گردد.
