بهمنظور کمک به درک بیشتر نقش متغیرهای وابسته به معلّم که در حوزهی آموزش زبان بسیار مورد توجّه بودهاند، تحقیق حاضر به بررسی نقش خودکارآمدی 1 و کارآمدی گروهی معلّمان 2 بهعنوان عوامل پیشبینی کننده رضایت شغلی 3 در میان معلّمان زبان انگلیسی ایرانی میپردازد. بدین منظور، با استفاده از نمونهگیری در دسترس، با بهکارگیری نمونهگیری در دسترس، یک نمونه 179 نفری از معلّمان زبان انگلیسی در ایران سه پرسشنامه مربوط به سه متغیّر خودکارآمدی معلّم، کارآمدی گروهی معلّمان و رضایت شغلی را کامل نمودند. نتایج بررسیهای مدل معادلات ساختاری 4 نشاندهندهی این بود که کارآمدی گروهی معلّمان بیانگر 16.8 درصد از واریانس موجود در رضایت شغلی و خودکارآمدی معلّم تبیینکنندهی 24 درصد از واریانس رضایت شغلی معلّمان بود. اگرچه هر یک از این دو متغیّر تأثیر منحصربهفرد معنیداری 5 بر روی رضایت شغلی داشتند، تأثیر خودکارآمدی از کارآمدی گروهی معلّمان بهعنوان عامل پیشبینی کننده در میزان رضایت شغلی بیشتر بود.
