امروزه از شبکه های عصبی در بسیاری از رشته های مهندسی برای بهینه سازی، شبیه سازی و مدل سازی روابط بین پدیده ها استفاده می شود. شبکه های عصبی برای اولین بار در سال 1943 توسط Cilloch & Pitt استفاده شد. این شبکه ها از عناصر عملیاتی تشکیل می شوند که به صورت موازی در کنار هم عمل می کنند. شبکه عصبی شبیه سازی دستگاه عصبی بوده و در واقع تقلیدی از مغز و شبکه اعصاب انسان است. در این شبکه سعی بر این است که ساختاری تهیه شود که همانند مغز قدرت یادگیری، تعمیم دهی و تصمیم گیری داشته باشد. از مزایای آن می توان به زمان مورد نیاز کم برای مدل سازی نسبت به روش های کلاسیک، عدم نیاز به محاسبات ریاضی پیچیده برای پیش بینی رفتار پارامترهای دخیل در فرآیند و همچنین توانایی پیش بینی تعداد محدودی آزمایش اشاره کرد (Ghritlahre & Prasad, 2018). این روش در تمام زمینه های علوم و مهندسی رواج یافته است. محدودیت استفاده از این روش مربوط به تعداد داده ها است که بایستی برای عملکرد مناسب داده های بیشتری برای آموزش مدل است (Cetiner et al., 2005).
