در ادبیات معاصر عرب، مفهوم بینامتنی که از آن با عنوان «تناصّ» یاد می شود، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این مفهوم به تأثیر از پژوهش های نقدی غرب رواج یافته و البته سنگ بنای آن را ادبای فرمالیست/شکل گرای روس بنیاد نهاده اند. میراث دینی پیوسته منبعی غنی برای شاعران بوده است و آثار ادبی زیادی را می توان یافت که نشان دهنده بهره جستن شاعران از میراث گذشتگان به ویژه میراث دینی است. این امر بر غنای شعری آنان افزوده است. از جمله آثاری که به شکلی واضح این پدیده را در خود نمود داده، قصائد شاعر مشهور معاصر «شیخ ناصیف یازجی» است که در بسیاری از اشعار خود به آیات قرآنی و احادیث شریف نبوی اشاره کرده است. این مقاله به بررسی مظاهر بینامتنیت دینی در شعر ناصیف یازجی می پردازد.
