حکمت از مفاهیم تعلیمی و آموزشی است که همواره مورد توجه بسیاری از شاعران و نویسندگان بوده است. مضامین حکمی، بیان موجز و مفاهیم عمیق دانشی و حکمی است. استفاده از حکمت ها پدیده مشخصی است که در بسیاری از آیات قرآنی و داستان های گوناگون ادبی و یا در شعر شاعران با آن روبه رو می گردیم. عبارات های منثور و منظوم بسیاری وجود دارد که به علت استفاده عوام مردم از آن به شکل ضرب المثل درآمده اند. عبارات حکمی به علت اجتناب از زیاده گویی و تاثیرگذاری بر مخاطب و سوق او به نیکی ها و هدایت مخاطب استفاده می گردد. مضامین حکمی به روش کنایه ای، تعریضی و غیرمستقیم موضع گیری متکلم و اندیشه های او را تبیین می نماید. بی شک مشخص است که هر شاعری که بخواهد شعرش مورد قبول عامه مردم قرار بگیرد و شعر او جزء اشعار جاودان قرار بگیرد باید در شعر خود از مضامین حکمی و ضرب المثل های حکمی بهره برد؛ از جمله شاعران معاصری که در آثار خود از مضامین حکمی و ضرب المثل ها در شعر خود استفاده نموده است، ایلیا ابوماضی شاعر معاصر جهان عرب می باشد. ایلیا ابو ماضی، از جمله شاعران بزرگی است که با همه طبقات مردم، هم زیستی داشته است. سرشت مردمان جوامع مختلف را شناخته و از درون و بیرون ایشان آگاهی های فراوان کسب کرده است. از همه مهم تر، عیب های اجتماعی و اخلاقی مردم را درک نموده است و به همین دلیل تلاش نموده تا با اشاره به مضامین حکمی چون تفاؤل و خوش بینی، آزادی، عشق، صبر، شادی، فناپذیری عالم و مرگ این عیوب را اصلاح نماید و مردم و اجتماع را به سوی اهداف نیکو و پسندیده سوق دهد. روش پژوهش حاضر تحلیلی-توصیفی می باشد و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای است. جامعه ی آماری پژوهش، دیوان اشعار ایلیا ابوماضی می باشد که به صورت نمونه ای برخی از اشعار وی که دارای مضامین حکمی بوده، گزینش شده و مورد تحلیل قرار گرفته است. ایلیا ابوماضی آینه تمام نمای آموزه ها، آرمان ها و انگاره های متعالی انسان است. حکمت و اخلاق در اشعار ایلیا چشم اندازهای متنوعی دارد زیرا ایلیا از زوایا و مناظر مختلف به مسئله اخلاق نگریسته است.
