سیدحسین حسینی مهر

مقدمه: عارضه سربه جلو موجب افزایش اثر نیروی جاذبه روی سر، اکستنشن بیش از حد سر در مفصل اطلسی پس‌سری، خم شدن گردن بر روی سینه و همچنین ضعف فلکسورهای عمفی گردن می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین میزان سر به جلو با میزان چرخش بالایی کتف و نسبت ریتم اسکاپولوهومرال در دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه بود. روش کار: تعداد 60 دانش آموز پسر مقطع متوسطه با دامنه سنی 18-14 سال به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. میزان زاویه سر به جلو با استفاده از روش عکس‌برداری از نمای نیمرخ بدن اندازه‌گیری شد. از یک شیب سنج برای اندازه‌گیری ابداکشن شانه و شیب سنج دیگر برای اندازه‌گیری میزان چرخش بالایی کتف در زوایای 45، 90 و 135 درجه ابداکشن شانه در سطح فرونتال استفاده شد. از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی میزان ارتباط بین متغیرهای تحقیق استفاده شد. نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که بین میزان سر به جلو و میزان چرخش بالایی کتف در زوایای 135 درجه ابداکشن شانه(r=- 0.26, p=0.04) و نیز از 90 تا 135 درجه ابداکشن شانه(r= 0.30, p=0.01)ارتباط منفی معنی‌داری وجود دارد، همچنین بین میزان سر به جلو و نسبت ریتم اسکاپولوهومرال در زوایای 0 تا 135(r= 0.25, p=0.04) ، 45 تا 90(r= 0.26, p=0.04) و 90 تا 135 درجه ابداکشن شانه(r= 0.38, p=0.003) رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه به اهمیت راستای مناسب ستون فقرات و زاویه کرانیوورتبرال جهت پیشگیری از اختلالات مجموعه شانه تاکید می‌کنند.