سیدحسین حسینی مهر

پیش زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاظر بررسی نسبت‌های هم‌انقباضی عضلات کتف در تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته بود. روش شناسی: در یک مطالعه نیمه تجربی تعداد 30 ورزشکار (15 نفر سالم و 15 نفر با ناپایداری شانه) به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. فعالیت الکتریکی 4 عضله ذوزنقه فوقانی، ذوزنقه میانی، ذوزنقه تحتانی و سراتوس قدامی هر دو طرف در حین اجرای یک تمرین زنجیره حرکتی باز و یک تمرین زنجیره حرکتی بسته برای بررسی سطح فعالیت و نسبت هم انقباضی عضلات، ثبت شد. از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر برای آزمون فرضیه‌های تحقیق استفاده شد. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که فاز حرکت تاثیر معنی‌داری بر سطح فعالیت عضلات در حین اجرای حرکتw-v (زنجیره حرکتی باز) دارد (P=0/000) و مقایسه نتایج بین گروهی نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین دو گروه وجود ندارد (P=0/716). ، همچنین در حرکت شنای سوئدی(زنجیره حرکتی بسته) فاز حرکت و برتر یا غیر برتر بودن دست تاثیر معنی‌داری بر سطح فعالیت عضلات نداشت (P=0/322)، اما مقایسه نتایج بین گروهی نشان داد که تفاوت معنی-داری بین دو گروه وجود دارد (P=0/047) و در گروه با ناپایداری شانه سطح فعالیت عضلات بیشتر بود. نتایج مطالعه در بخش نسبت هم انقباضی عضلات نشان داد که فاز حرکت و برتر و غیر برتر بودن دست تاثیر معنی‌داری بر نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای حرکتw-v دارد (P=0/011) و مقایسه نتایج بین گروهی نشان داد که تفاوت معنی-داری بین دو گروه وجود ندارد (P=0/368) ، همچنین در حرکت شنای سوئدی فاز حرکت تاثیر معنی‌داری بر نسبت هم انقباضی عضلات داشت (P=0/000) اما مقایسه نتایج بین گروهی نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین دو گروه وجود ندارد(P=0/919). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر تمرین زنجیره حرکتی بسته بر سطح فعالیت عضلات شانه پیشنهاد می‌شود که در جهت ناپایداری شانه در مراکز توانبخشی مورد استفاده قرار دهند.