هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 8 هفته برنامه تمرین عملکردی تعادل ستاره ای به عنوان یک برنامه تمرینی تعادلی در بهبود تعادل ارتشیان با ناپایداری مزمن مچ پا و تعیین درصد بروز آسیب در یک دوره 6 ماهه بعد از انجام این پروتکل بود. روش شناسی:30 نفر از نیروی زمینی ارتش در دو گروه (15 نفر سالم، 15 نفر با سابقه ناپایداری مزمن مچ پا) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. برای ارزیابی کنترل پاسچر ایستا و پویا به ترتیب از آزمون زمان ایستادن روی یک پا (در دو حالت چشم باز و بسته) و آزمون عملکردی تعادل ستاره ای استفاده شد. آزمودنی های گروه آزمایش تمرین عملکردی تعادل ستار ه ای را به مدت هشت هفته (3 روز در هفته) انجام دادند. از آزمون تی همبسته برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون کنترل پاسچر ایستا و پویا در هر گروه، آزمون تی مستقل برای مقایسه تفاوت کنترل پاسچر بین دو گروه بعد از اعمال پروتکل تمرینی استفاده شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که بعد از اتمام پروتکل تمرینی تفاوت معنی داری در تعادل ایستای پای برتر (با سابقه آسیب دیدگی) در حالت چشم بسته بین گروه کنترل و آزمایش وجود دارد و گروه آزمایش بهبود معنی داری نسبت به گروه کنترل داشتند. همچنین در تعادل پویای پای برتر بین دو گروه در جهات داخلی، خلفی و خارجی بعد از اتمام پروتکل تمرینی تفاوت معنی دار وجود داشت و گروه آزمایش بهبود معنی دار در جهات ذکر شده داشت از طرف دیگر در تعادل پویای پای غیر برتر بین دو گروه در جهات خلفی خارجی، خارجی و قدامی خارجی بعد از اتمام پروتکل تمرینی تفاوت معنی دار وجود داشت و گروه آزمایش بهبود معنی دار در جهات ذکر شده داشت. همچنین در درصد بروز آسیب بین دو گروه در یک دوره 6 ماهه بعد از پروتکل تمرینی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: تمرین عملکردی تعادل ستاره ای به عنوان یک برنامه تمرینی تعادلی در بهبود تعادل ایستا و پویای ارتشیان با ناپایداری مزمن مچ پا پیشنهاد می شود.
