انسان در طی حرکت و جابه جایی محیط اطرافش را مورد ارزیابی قرار می دهد و مسیری را به وسیله تصویر موجود در سیستم عصبی مرکزی از فضای حرکت که به صورت متوالی به روز می شود، انتخاب می کند. هدف از این تحقیق ارزیابی نقش اطلاعات حس عمقی عضلات پا به عنوان یک چهار چوب مرجع درتعیین جهت یابی بود. 11 مرد جوان راست دست به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. ویبریشن یک طرفه عضلات پا از ابتدا و نیمه مسیر، در یک تکلیف حرکتی (راه رفتن، هفت گام) تحت شرایط چشم بسته و چشم باز به کار گرفته شد. انحراف از مسیر راه رفتن توسط مسافت هفتمین گام از اولین گام از محور داخلی- خارجی محاسبه شد. طول گام و زاویه انحراف پا از محور داخلی- خارجی برای هر هفت گام اندازه گیری شد. همه انحرافات از مسیر مستقیم توسط رد پای آزمودنی ها از خط مرجع بر روی زمین اندازه گیری شد. ویبریشن در شرایط چشم بسته و اعمال ویبریشن در نیمه مسیر، انحراف واضحی در مسیر گام برداری ایجاد کرد. در شرایط چشم باز انحرافات کمتر بود. همچنین انحراف کمی در مسیر گام برداری در شرایطی که چشم ها بسته و ویبریشن در ابتدای مسیر اعمال شد، به وجود آمد. اطلاعات حس عمقی عضلات پا نقش مهمی در تعیین یک چهارچوب مرجع برای انحراف از مسیر گام برداری ایجاد می کند.
