سیدحسین حسینی مهر

هدف مطالعه حاضر عبارت است از بررسی تفاوت های جنسیتی در میزان حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین (VGRF) و میزان بار (ROL) در حرکت پرش – فرود. 44 دانشجوی ورزشکار سالم رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی، شامل 22 مرد (وزن 75.89±3.22 کیلوگرم، قد 177.84±4.52 سانتی متر، و سن 24±3 سال) و 22 زن (وزن 64.17±2.85 کیلوگرم، قد 164.20±5.58 سانتی متر، و سن 22±2 سال) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها حرکت پرش - فرود را روی صفحه نیرو انجام دادند. حداکثر VGRF و میزان بار آزمودنی ها با استفاده از اطلاعات نیروهای عکس العمل زمین در حین فرود محاسبه شد. به منظور مقایسه این پارامترها بین دو گروه از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره با سطح معناداری a?0.05 استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره تفاوت معناداری را در میزان با بین زنان و مردان نشان داد p?0.05) و LambdaWilks=0.372 و F1,41=5.627). میزان بار در زنان 15.85 درصد بیشتر از مردان بود (479.10±113.30 در زنان و 403.20±98.50 در مردان)، اما تفاوت حداکثر VGRF در بین دو گروه معنادار نبود (p>0.05 و F1,41=2.818). با توجه به نتایج تحقیق، به نظر می رسد افزایش میزان بار در زنان به طور ثانوی میزان بار را در مفصل زانوی آن ها افزایش می دهد. در نتیجه احتمال بروز صدمات مفصل زانو، خصوصا لیگامنت متقاطع قدامی زانو (ACL) در آنان افزایش می یابد. دلیل احتمالی افزایش میزان بار در زنان را می توان به تفاوت در الگوی فرود آمدن زنان یا کنترل عصبی - عضلانی آنان نسبت داد.