پس از پیچخوردگی جانبی مچپا، حس موقعیت مفصل و توانایی سیستم عصبی مرکزی جهت کنترل عضلات اطراف مفصل مچپا مختل میشود. تحقیقات گذشته تاثیر انواع کفی و ارتفاع پاشنه را بر تعادل و عملکرد ورزشکاران با ناپایداری مزمن مچپا بررسی کردهاند، اما مطالعات کمی به بررسی تاثیر ارتفاع ساق کفش بر نسبت همانقباضی عضلات پرداختهاند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ارتفاع ساق کفش بر نسبت همانقباضی عضلات اندام تحتانی ورزشکاران مرد با و بدون ناپایداری مزمن مچپا در حین اجرای آزمونهای تعادلی بود. در یک مطالعه نیمهتجربی تعداد 28 ورزشکار مرد (14 نفر با ناپایداری مزمن مچپا، 14 نفر بدون ناپایداری مزمن مچپا) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای تشخیص ناپایداری مزمن مچپا از پرسشنامه کامبرلند استفاده شد. فعالیت الکتریکی هشت عضله درشتنی قدامی، نازکنی طویل، دوقلو داخلی و خارجی، نعلی، پهن داخلی و خارجی و دو سر رانی در سه حالت با پای برهنه، با کفش ساق کوتاه و بلند در حین اجرای آزمون زمان ایستادن روی یکپا و آزمون تعادلی Y جهت محاسبه نسبت همانقباضی اندازهگیری شد. نتایج مطالعه نشان داد که ارتفاع ساق کفش تاثیر معناداری بر نسبت همانقباضی عضلات در حین اجرای آزمون تعادلی ایستا دارد (P=0.001) همچنین نتایج آزمون تعقیبی نشان داد در حین اجرای آزمون تعادل ایستا نسبت همانقباضی در وضعیت پای برهنه بیشتر از کفش ساق کوتاه و بلند بود و نسبت همانقباضی در کفش ساق کوتاه بیشتر از کفش ساق بلند بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که تاثیر ارتفاع ساق کفش بر نسبت همانقباضی عضلات در حین اجرای آزمون تعادلی ایستا بین دو گروه متفاوت نبود (P=0.57). از طرف دیگر، ارتفاع ساق کفش تاثیر معناداری بر نسبت همانقباضی عضلات در حین اجرای آزمون تعادلی Y داشت (P= 0.001). همچنین نسبت همانقباضی در جهت خلفی خارجی بیشتر از جهت خلفی داخلی و قدامی بود و نسبت همانقباضی در جهت قدامی بیشتر از خلفی داخلی بود. علاوه بر این، تاثیر ارتفاع ساق کفش بر نسبت همانقباضی عضلات در حین اجرای آزمون تعادلی Y بین دو گروه متفاوت نبود (P=0.31). با توجه به اینکه کفش ساق بلند باعث کاهش نسبت همانقباضی در حین اجرای آزمون زمان ایستادن روی یکپا و آزمون تعادل Y شد، توصیه میگردد جهت کاهش خستگی و پیشگیری از آسیبهای ورزشی از این نوع کفشها در تمرین و مسابقه استفاده گردد.
