ستون فقرات بدن انسان ساختار دقیق و پیچیده ای دارد. و هرگونه تغییر غیر طبیعی یا فشار نامناسب بر این ساختار، مشکلاتی را به دنبال خواهد داشت. بخش عمده ای از وظیفه حفظ ثبات و پایداری ستون فقرات بر عهده عضلات تنه است. اگر این عضلات کارایی لازم را نداشته باشند فشار مضاعفی به مفاصل، رباط ها و سایر قسمت های بدن وارد می شود و ممکن است کمر درد ایجاد شود. اگر افراد اجسام سنگین بلند کنند یا مکررا به جلو خم شوند ممکن است در معرض کمر درد قرار بگیرند. مهره های کمر به حمایت عضلات شکم برای تحمل فشار نیاز دارند و در اثر ضعف عضلات شکم ، کمر حمایت مورد نیاز را نخواهد داشت این ناتوانی به خصوص در هنگام خم شدن و بلند کردن اجسام بیشتر دیده می شود. خم شدن تنه برای بلند کردن و یا گذاشتن بار بر روی زمین یک ریسک فاکتور برای توسعه کمر درد است. و علی رغم اینکه یکی از بخش های مهم ایجاد کننده ثبات ستون فقرات عضلات است، می توانند با گشتاوری که تولید می کنند سبب ایجاد فشار بر روی ستون فقرات شوند. حمل و نگه داشتن اجسام با دست بر میزان کمردرد و بروز آن تاثیر می گذارد و به عنوان یک عامل خطر زا محسوب می شود. با این وجود این، یکی از اعمال روزمره همه ی افراد از جمله بیماران کمردرد است. بلند کردن بار یک فعالیت کاملی است که نیازمند هماهنگی اندام تحتانی و تنه است. هدف از این مطالعه بررسی میانگین فعالیت، حداکثر فعالیت، فرکانس میانه و نسبت هم انقباضی عضلات منتخب ناحیه تنه و ران در حرکت خم شدن به جلو و برگشت با بارهای مختلف در افراد با و بدون کمر درد مزمن بود. مواد و روش ها: 31 نفر آزمودنی در دو گروه به تعداد 15نفر مبتلا به کمردرد مزمن(10 نفر زن، 5 نفر مرد) و 16 نفرافراد سالم(10 نفرزن ،6 نفر مرد) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها حرکت خم شدن به جلو و برگشت تنه را 3 مرتبه در 4 وضعیت (بدون اعمال بار خارجی،2، 5 و 10 درصد جرم بدن) انجام دادند . فعالیت الکتریکی عضلات منتخب تنه و ران (راست شکمی، مورب خارجی شکم، مورب داخلی شکم، ارکتوراسپاین پشتی، ارکتوراسپاین کمری، مولتی فیدوس، سرینی بزرگ، دوسررانی) با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون شاپیروویلک برای تعیین نرمال بودن داده ها، و از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، جهت بررسی تفاوت های درون گروهی و بین گروهی استفاده شد. یافته ها: بین میانگین فعالیت، حداکثر فعالیت، فرکانس میانه و نسبت هم انقباضی با استفاده از بارهای مختلف در دو گروه سالم و کمردرد مزمن تفاوت معناداری وجود دارد. بین میانگین فعالیت، حداکثر فعالیت و نسبت هم انقباضی عضلات مختلف به جز فرکانس میانه با استفاده از بارهای مختلف تفاوت معناداری وجود دارد. بین حداکثر فعالیت و فرکانس میانه عضلات مختلف در دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد. بین میانگین فعالیت و حداکثر فعالیت عضلات مختلف با استفاده از بارهای مختلف در دو گروه سالم و کمردردمزمن تفاوت معناداری وجود دارد اما بین نسبت هم انقباضی و فرکانس میانه عضلات مختلف با بارهای مختلف در دو گروه تفاوت معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: افزایش میانگین فعالیت عضلات در گروه کمردرد مزمن باعث فراخوانی بیشتر فیبرهای عضلانی می شود در نتیجه عضلاتی که بیشتر فراخوانی می شوند دچار کمبود قدرت هستند.فعالیت بیشتر عضله مورب خارجی شکم در گروه کمردرد مزمن باعث افزایش نیروی فشاری بر روی ستون فقرات می شود و علت اصلی افزایش فعالیت عضلات شکمی در گروه کمردرد مزمن به خاطر درد و ترس از خم شدن تنه و تاثیر این عضلات در کنترل ستون فقرات است و فعالیت کمتر این عضلات در گروه سالم به خاطر کارایی بهتر و آسیب کمتر است. حداکثر فعالیت عضلات ارکتوراسپاین پشتی و مولتی فیدوس در افراد سالم نشان دهنده ثبات بیشتر ستون فقرات است به علت اینکه عضلات پشتی در وضعیت خم شدن به جلو در جهت حفظ ثبات و کنترل خمیدگی تنه و پیشگیری از کمردرد مزمن نقش مهمی دارند. عضلات تنه و ران افراد مبتلا به کمردرد مزمن با بلند کردن بارهای سنگین زودتر خسته می شود و این عامل نشان دهنده ضعف عضلات این گروه در بلند کردن بار سنگین است. نسبت هم انقباضی با استفاده از بار خارجی در گروه کمردرد مزمن بیشتر شده است که نشان دهنده بی ثباتی بیشتر ستون فقرات در این گروه است است . در نتیجه هر چه تعادل بین عضلات شکمی و پشتی در حین خم شدن با استفاده از بار خارجی بیشتر باشد، فشار کمتری به ستون فقرات وارد می شود و ثبات بیشتری اتفاق می افتد. لذا بر اساس حداکثر فعالیت عضلات پیشنهاد می شود در جهت تقویت عضلات و پیشگیری از خستگی عضلانی، (عضلات راست شکمی، مورب خارجی شکم، مورب داخلی شکم، ارکتوراسپاین کمری و مولتی فیدوس، سرینی بزرگ و دوسررانی) در افراد مبتلا به
