پیش زمینه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده اند که نقص در ریتم طبیعی اسکاپولوهومرال می تواند فرد را به پاتولوژی های شانه مبتلا کند. در این مطالعه هدف ما بررسی سیمتری کتف در پوزیشن استراحت و نسبت ریتم اسکاپولوهومرال بین دست برتر و غیر برتر افراد سالمند در زوایای مختلف ابداکشن بازو میباشد. مواد و روش کار: تعداد 35 آزمودنی مرد سالمند با دامنه سنی 70-60 سال به صورت تصادفی به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. از دو اینکلینومتر برای اندازهگیری ابداکشن بازو و میزان چرخش بالایی کتف در پوزیشن استراحت کتف، 45، 90 و 135 درجه ابداکشن شانه استفاده شد. آزمودنی ها عمل ابداکشن بازو را با دست برتر و غیر برتر به صورت تصادفی در سطح فرونتال انجام میدادند. ریتم اسکاپولوهومرال از تقسیم میزان ابداکشن گلنوهومرال بر چرخش بالایی کتف از پوزیشن استراحت کتف تا 45، 90 و 135 درجه ابداکشن شانه در سطح فرونتال محاسبه شد. از آزمون ANOVA با اندازه گیری مکرر و آزمون تی همبسته برای تعیین اثرات متغیرهای مستقل و تعیین اختلافات درون گروهی استفاده شد. سطح معنی داری برای تمامی آزمون ها کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج آزمون ANOVA با اندازه گیری مکرر (4×2) نشان داد که برتر و غیر برتر بودن دست و زاویه ابداکشن بازو تأثیر معنی داری بر چرخش بالایی کتف و نسبت ریتم اسکاپولوهومرال دارد (05/0 >p) به طوری که چرخش بالایی کتف در دست برتر بیشتر و در مقابل نسبت ریتم اسکاپولوهومرال در دست برتر کمتر بود، همچنین با افزایش زاویه ابداکشن بازو، چرخش بالایی کتف بیشتر و نسبت ریتم اسکاپولوهومرال کمتر بود (05/0>p). از طرف دیگر نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان چرخش بالایی کتف بین دست برتر و غیر برتر افراد سالمند در پوزیشن استراحت کتف وجود ندارد (05/0>p)، اما در 90 و 135 درجه ابداکشن بازو، تفاوت معنی داری بین کتف برتر و غیر برتر در میزان چرخش بالایی کتف و نسبت ریتم اسکاپولوهومرال وجود داشت به طوری که کتف برتر چرخش بالایی بیشتر و نسبت ریتم اسکاپولوهومرال کمتر در این زوایا داشت. بحث و نتیجه گیری: کاهش معنیدار چرخش بالایی کتف در شانه غیر برتر افراد سالمند در مقایسه با شانه برتر و متعاقب آن افزایش نسبت ریتم اسکاپولوهومرال، توجه به طراحی تمرینات ورزشی جهت پیشگیری از این عدم تقارن در این گروه سنی را می طلبد.
