شبکههای نظارت بر کیفیت آبهای زیرزمینی به دلیل محدودیت مالی و تغییر در نظارت و تعیین تعداد کافی ایستگاههای نظارتی و مکان آنها برای طراحی شبکه بسیار مهم است. یکی از امیدوارکنندهترین رویکردها برای طراحی شبکه، استفاده از روشهای آنتروپی است که مطالعات اولیه با بهرهگیری از اصل حداکثرسازی آنتروپی و استفاده از اطلاعات تئوری است. انواع آنتروپی عبارتند از آنتروپی حاشیهای، آنتروپی مشترک، آنتروپی مشروط، انتقال اطلاعات و همبستگی کل، که از موارد اساسی هستند و بهطور معمول در برنامههای آنتروپی برای طراحی شبکه نظارت استفاده میکنیم. درمنطقه مورد مطالعه با استفاده از روشهای شبکه عصبی مصنوعی(ANN) و K-همسایگی نزدیک (KNN) اطلاعات نقاط کور که در دسترس نمیباشد برآورد میشود و سپس با کمک الگوریتم بهینهسازی (DE) ارزیابی تفاضل اطلاعات خالص به دست آمده توسط ایستگاههای ماکسیمم میشود. تعداد و محل ایستگاههای پایش بهینه از میان چاههای فعال واقع در ناحیه مورد مطالعه انتخاب میشوند. توزیع مکانی چاههای انتخاب شده، پوشش کافی از کل محدوده موردنظر را فراهم میکندو در عینحال، حداکثر اطلاعات مفید را در مورد وضعیت کیفیت آبزیرزمینی به دست میدهد. همچنین با در نظر گرفتن هزینههای عملیاتی و زمانی از انتخاب ایستگاههای زائد اجتناب میگردد. روش آنتروپی پیشنهادی با روشهای مینیممسازی خطا و خوشهبندی K-میانگین مقایسه میشود تا شبکه پایش کیفیت آبزیرزمینی بهینهسازی شود.
