اگرچه تنوع زیستی منبعی کلیدی برای تأمین کالاها و خدمات مورد نیاز جامعه است، اما عدم تعادل در استفاده از منابع و تکنولوژی و توسعه اقتصادی پیچیده، همراه با عدم درک صحیح انسان ها نسبت به ارزش این منابع، باعث آنچنان تخریبی در تنوع زیستی طی سال های اخیر شده است که به ندرت در گذشته شاهد آن بوده ایم. مطالعات مختلف نشان می دهند که کشاورزی متداول با تکیه بر بهره برداری بیش از حد از منابع و زمین، چرای بی رویه، تجاوز زمین های کشاورزی از مرزهای واقعی خود و معرفی گونه های جدید محصولات، از مهمترین عوامل تهدیدکننده تنوع زیستی در جهان است. این موضوع، ضمن ایجاد چالش در مورد وضعیت تنوع زیستی، منجر به افزایش نگرانی در مورد پایداری فعالیت های کنونی کشاورزی نیز شده است. از سویی دیگر، علی رغم تأثیر منفی فعالیت های کشاورزی بر روی تنوع زیستی، مطالعات نشان داده اند که کشاورزان قادر هستند با به کارگیری روش های مناسب برای تولید گیاهان و یا پرورش دام ها، به بهبود تنوع زیستی کمک نموده و آن را تقویت نمایند. این در حالی است که استفاده از این ظرفیت در کشاورزی، نیازمند افزایش دانش کشاورزان نسبت به تنوع زیستی و ارزش های آن و کمک به ارائه رفتاری مناسب و قابل قبول در برخورد با مسأله تنوع زیستی در بین این قشر از جامعه است. در مجموع، از آنجا که هر گونه برنامه ریزی و سیاست گذاری در رابطه با حفاظت و بهبود تنوع زیستی در چارچوب فعالیت های کشاورزی، باید بر مبنای درک اولیه از دیدگاه ها و رفتارهای کشاورزان پایه ریزی شود، هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی دانش، نگرش و رفتار کشاورزان نسبت به حفظ تنوع زیستی، همچنین تعیین عوامل اقتصادی، اجتماعی و روانشناختی اثرگذار بر این متغیرها بود تا بدین وسیله، ضمن کمک به گسترش دانش در این حیطه، گامی برای انجام برنامه ریزی های آتی در این زمینه برداشته شود. این مطالعه به روش تحقیق پیمایشی در استان فارس و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده چند مرحله ای در بین 274 کشاورز انجام شد. داده های لازم برای این تحقیق از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. بررسی علَی روابط بین متغیرها، یک مدل علَی که نشان دهنده رابطه متغیرها با دانش، نگرش و رفتار نسبت به حفاظت از تنوع زیستی است را مشخص نمود. مهمترین یافته های این مطالعه حاکی از تأثیر مستقیم و معنی دار متغیرهای تمایل به حفظ تنوع زیستی و
