بر اساس پارادایم جایگزین توسعه، یکی از ابعاد مهم توسعه انسانی، ارتقاء بهداشت و سلامت افراد جامعه از طریق اطلاع رسانی به آنها است. هر فرد برای کسب اطلاعات مورد نیاز، ابزار ارتباطی و اطلاع رسانی خاصی را ترجیح می دهد. از این رو در این پژوهش که از طریق پیمایش مقطعی انجام شد، تلاش گردید برای آگاه سازی تسهیل گران روستایی نسبت به خطرات ناشی از مصرف مواد غذایی حاوی مواد شیمیایی، الگوهای ارتباطی و اطلاع رسانی مناسب طراحی و تبیین شود. برای این منظور، با روش سرشماری، 42 تسهیل گر در دو بخش «حومه» و «نقش رستم» از شهرستان مرودشت در استان فارس مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از تکنیک های مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه استفاده گردید. روایی صوری پرسشنامه توسط صاحب نظران تأیید گردید، و پایایی آن با یک مطالعه راهنما خارج از نمونه اصلی سنجیده شد. یافته های پژوهش، تفاوت بارز میان تسهیل گران مورد مطالعه در دو بخش مذکور را از نظر ویژگی های فردی، اجتماعی، اقتصادی و رسانه ای آشکار نمود. وجود این تفاوت ها نشان داد که به کارگیری یک الگوی ارتباطی و اطلاع رسانی یکسان برای هر دو گروه امکان پذیر نمی باشد. از این رو، با گروه بندی تسهیل گران در دو بخش مورد مطالعه، الگوهای ارتباطی مناسب برای آگاه سازی هر دو گروه ارائه گردید.
