امروزه تولید محصولات با صرفه، از دغدغه‌های کشاورزان و سیاست‌گذاران اقتصادی می‌باشد و بر این اساس باید در سیاست‌گذاری‌های کشت، افزون بر اهداف سیاستی، نیازمندی‌ها و اهداف کشاورزان نیز در کنار آن در نظر گرفته شود. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اقتصادی الگوی بهینه کشت محصولات زراعی شهرهای قروه و دهگلان که واجد شرایط دارا بودن زمین حاصلخیز و منابع آبی فراوان هستند با تاکید بر حداقل آب مجازی طرح ریزی و اجرا شد. به این منظور آمار و اطلاعات موردنیاز در سال زراعی 99-1389 در قالب تدوین الگوی برنامهریزی آرمانی استفاده گردید. نتایج مطالعه نشان می دهد، الگوی کشت فعلی واحدهای تولیدی این شهرستان‌ها دارای مزیت نسبی نبوده و از اینرو الگوی فعلی کشت باید تغییر یابد. به بیان دیگر، تغییرات الگوی کشت محصولات زراعی باید به سمت تخصصی شدن و متناسب با مزیت نسبی منطقه تغییر یافته و محصولاتی وارد الگوی کشت شوند که با امکانات و شرایط هر منطقه (شهرستان) سازگار باشند. این تغییرات باید به نحوی باشد که سطح زیر کشت برخی از محصولات نسبت به وضعیت فعلی کاهش و برخی دیگر افزایش معنی‌داری پیدا کند. در نتیجه، محصولی مانند گندم آبی به طور کلی در الگوی بهینه وارد نشده است. همچنین بیشتر محصولات به دلیل عدم مزیت نسبی و غیر متناسب با شرایط منطقه و همچنین بازدهی پایین آن‌ها از الگو حذف شدند.
