مزیت نسبی اصطلاحی است که پتانسیل بالقوه و بالفعل کشور را برای تولید محصولات مختلف در مقایسه با بازارهای جهانی نشان می دهد. در این مطالعه از شاخص هزینه منابع داخلی(DRS) و نسبت هزینه به منفعت اجتماعی (SCB) و شاخص سوداوری خالص اجتماعی (NSP) برای محاسبه مزیت نسبی استفاده شده است. که نشان داد استان گلستان در تولید گندم فاقد مزیت نسبی بوده است. شاخص حمایت اسمی محصول (NPC) کوچکتر از یک است و حاکی از تحمیل مالیات ضمنی از سوی دولت بر تولید کنندگان این محصول می باشد که میزان این مالیات 19 درصد است، همانگونه که شاخص NPR با علامت منفی نشان می دهد. شاخص حمایت اسمی نهاده ها NPI که نشان دهنده نسبت هزینه نهاده های قابل تجارت در قیمت بازاری به هزینه نهاده های قابل تجارت در قیمت سایه ای می باشد در مورد محصول زراعی مورد مطالعه کوچکتر از یک است که حاکی از آن است که زارعین در خصوص نهاده های قابل تجارت مورد حمایت قرار گرفته اند و مقدار این حمایت 72 دزصد است که شاخص NPIR آن را نشان می دهد. شاخص ضریب حمایت موثر بزرگتر از واحد بوده که حکایت از تاثیر سیاست های داخلی در حمایت از محصول در هر دو زمینه درآمدی و نهاده ای دارد و مقدار این حمایت 89 درصد است.
