بیابان زایی یکی از پدیده هایی است که در دهه های اخیر محیط زیست زمین را به شدت تهدید میکند و ایران به عنوان کشوری که در نواحی گرمسیر کره زمین قرار گرفته است در در مقابل این پدیده به شدت آسیب پذیر است. مطالعه حاضر با استفاده از داده های سال های 1792 تا 2119 میلادی جذب سایت بانک جهانی به دست آمده است اقدام به تخمین اثر گذاری شاخص های زیست محیطی و اقتصادی بر بیابان زایی در کشور با استفاده از مدل خودتوضیحی با وقفه های گسترده ARDL نموده است . نتایج نشان می دهد تمامی متغیرها دارای اثر گذاری معنیداری بر روی بیابان زایی در بلندمدت می باشد اما در کوتاه مدت شاخص های بیابان زایی سال های گذشته عملیات احیا و میزان بارش عوامل اثرگذار بر بیابان زایی در کشور می باشد یکی از مواردی که در این مطالعه مورد آزمون قرار گرفت منحنی محیط زیستی کوزنتس در مسئله بیابانزاییمی باشد. نتایج نشان می دهد که منحنی زیست محیطی کوزنتس در تقابل تولید ناخالص داخلی و بیابانزایی قابل تایید می باشد .نتایج نشان می دهد در بلندمدت عملیات احیا به دلایل ناشناخته دارای اثرات مثبتبر بیابان زایی می باشد. مال میرود اثرات روانی ناشی از فعالیتهای مقابله بود بیابانزایی که موجب اهمال در مدیریت محیط زیست می گردد عاملی است که باعث گردیده تا احیای محیط زیست موجب توسعه بیابانها گردد
